«می‌بینی چه لباسی پوشیده؟»، «به نظرت اون چاق نیست؟»، «چرا اصلا کسی باهاش دوست بشه؟»، «اون زشته». نظراتی از این قبیل یا بدتر از آن در میان کودکان و حتی بزرگسالان، مسئله‌ای غیرمعمول نیست. ما اکنون در عصری دیجیتال زندگی می‌کنیم که افراد می‌توانند در شبکه‌های اجتماعی برای عکس‌ها و ویدئوهای آنلاین نظرات خود را فوری و به صورت ناشناس ثبت کنند. این نظرات، گاهی اوقات می‌توانند همراه با بی‌احترامی، آسیب‌زا و حتی مخرب باشند. به همین دلیل امروزه آموزش مهربانی به کودکان از هر زمان دیگری مهم‌تر است.
وقتی از والدین پرسیده می‌شود که برای زندگی فرزندانشان بیشتر چه آرزویی دارند، اغلب مادر و پدرها می‌گویند که می‌خواهند آن‌ها موفق و خوشبخت باشند. با این حال، تمرکز کمی بر پرورش کودکانی وجود دارد که اهمیت مهربانی را درک کنند. در مورد اهمیت مهربانی، ضرب‌المثل معروفی وجود دارد که: «از هر دست بدی، از همان دست پس می‌گیری». با این حال، مهربانی فواید بسیار زیاد دیگری نیز برای کودکان دارد که در ادامه با این موضوع و همچنین نحوه آموزش مهربانی به کودکان آشنا می‌شوید.
چرا آموزش مهربانی به کودکان مهم است؟
به نظر می‌رسد امروزه قضاوت کردن میان مردم به مسئله‌ای رایج تبدیل شده است. نامهربانی مسئله جدیدی نیست. انسان‌ها سال‌های زیادی با بکدیگر بی‌رحمانه رفتار کرده‌اند اما امروزه سهولت، سرعت و قابلیت ناشناس بودن در نظر دادن در مورد دیگران، امری بی‌سابقه است. از سوی دیگر، کودکان معمولا به آنچه در مقابلشان است تمرکز می‌کنند و نمی‌توانند موقعیت‌ها را از دیدگاه بزرگتری در نظر بگیرند. بنابراین، ممکن است کاملا متوجه تاثیرات مخرب رفتارهایی مانند خشونت، طرد و قلدری نشوند.
همچنین، بچه‌ها به طور طبیعی خودمحور هستند، به این معنی که آن‌ها همیشه نمی‌توانند خود را جای شخص دیگر قرار دهند یا تلاش آگاهانه‌ای انجام دهند تا احساس فردی دیگر را درک کنند. با این حال، این موضوع به این معنی نیست که کودکان به صورت ذاتی نامهربانند اما لازم است برخی مهارت‌ها ار جمله همدلی را یاد بگیرند تا بتوانند با دیگران مهربان باشند. علاوه بر این، کودکانی که یاد گرفته‌اند مهربان باشند:
عزت نفس بالاتری دارند؛
سلامت روان و جسم بیشتری دارند؛
احساسات مثبت بیشتر و استرس کمتری را تجربه می‌کنند؛
روابط سالم و زضایت‌بخش بیشتری با دیگران دارند؛
بیشتر احتمال دارد که در آینده به بزرگسالانی موفق و خوشحال تبدیل شوند.
آموزش مهربانی به کودکان چگونه است؟
کودکان برای یادگیری مهربانی، علاوه بر دریافت محبت از دیگران، لازم است صمیمیت و رضایت ناشی از مهربانی بودن با دیگران را نیز تجربه کنند. برای آموزش مهربانی به کودکان و پرورش این ویژگی در فرزندتان سعی کنید روش‌هایی که در ادامه مطرح می‌شود را در برنامه روزانه خود بگنجانید. خواندن کتاب کودک مهربان (کتابی درباره تو و معجزه مهربانی‌ات) نیز می‌تواند در این مورد مفید باشد.
همدلی را به فرزند خود بیاموزید
کودکان برای اینکه یاد بگیرند خود را جای دیگران بگذارند و احساس افراد دیگر را درک کنند نیاز به یادآوری دارند. از فرزندتان بخواهید قبل از اینکه حرفی در مورد دیگران بزند فکر کند و به این موضوع نیز فکر کند که حرف او چه احساسی می‌تواند در افراد دیگر ایجاد کند. برای مثال، اگر کسی لباس او را مسخره کند یا از او انتقاد کند که چرا مسئله ریاضی را سریع انجام نداده است چه احساسی پیدا خواهد کرد؟ آیا او می‌خواهد دیگران تلاشش را تحسین کنند؟ آیا او دوست دارد تشویق شود یا دیگران مسخره‌اش کنند؟ آموزش همدلی، بخش اصلی آموزش مهربانی به کودکان است. پیشنهاد می‌کنیم در این مورد، مقاله همدلی در کودکان را نیز مطالعه کنید.
به کودک بیاموزید که به صورت مثبت صحبت کند
به فرزندتان بیاموزید که عادت کند فقط حرف‌های مثبت بزند. حرف‌های مثبت باعث می‌شود به جای اینکه کسی ناراحت شود احساس خوبی پیدا کند. به کودکانتان یاد بدهید وقتی در مورد موضوعی نظر منفی دارند زبان خود را نگه دارند. به عنوان مثال وقتی دوست فرزندتان از او می‌پرسد آیا نقاشی‌اش را دوست دارد یا نه، مهم است که فرزندتان یاد بگیرد نکته‌ای مثبت در مورد نقاشی دوستش پیدا کند، برای مثال: «از رنگ‌هایی که استفاده کردی خوشم میاد» یا «خیلی خونه بزرگ و خوشگلی کشیدی» و…
کلمات مهربانانه و لبخند زدن
خیلی خوب است که به فرزندان خود مهربان بودن و پیدا کردن کلمات مثبت برای گفتن به دیگران را یاد بدهید. همانطور که می‌دانید کودک باید اصول اولیه محافظت از خود برابر غریبه‌ها را بداند و همچنین یاد بگیرد که وقتی گم شد چه کارهایی انجام دهد. در عین حال لازم است به فرزندتان اجازه دهید به فروشنده سوپرمارکت روزخوش بگوید یا یاد بگیرد از پیشخدمت به خاطر خدماتش تشکر کند یا یاد بگیرد که خوب است از همسایه به خاطر مراقبت از باغچه تشکر کنیم.
در گفتن کلمات مهربانانه و لبخند زدن لازم است الگوی خوبی برای کودک باشید و با افرادی که در طول روز با آن‌ها سر و کار دارید خوش‌برخورد باشید. کودکان همیشه در حال مشاهده رفتار شما هستند. به گونه‌ای رفتار کنید که دوست دارید فرزندانتان آن‌گونه رفتار کنند.
تشکر کردن، لطفا گفتن و موارد دیگر
آموزش خوش‌اخلاقی مانند احترام به دیگران، سلام و احوالپرسی صحیح با مردم و صحبت با آن‌ها به شیوه‌ای مودبانه نیز از موارد مهم در آموزش مهربانی به کودکان است. در این صورت، تا وقتی که با فرزندانتان زندگی می‌کنید از مزایای داشتن کودکانی خوش‌رفتار و مهربان در خانه بهره‌مند می‌شوید.
محافظت از کودک در برابر لوس شدن
کودکان مهربان، کودکانی خیرخواه هستند که می‌دانند والدینشان نمی‌توانند هر آنچه آن‌ها می‌خواهند را بخرند. آن‌ها درک می‌کنند که چرا نباید هر آنچه می‌خواهند را به دست بیاورند. این کودکان، صبور، قدردان و دارای خودکنترلی هستند. اگر می‌خواهید فرزندانی مهربان داشته باشید مطمئن شوید که آن‌ها را لوس نمی‌کنید.
قلدری و آزار و اذیت مجازی
از خطرات قلدری اینترنتی آگاه باشید و نسبت به آنچه فرزندتان در اینترنت می‌خواند یا مشاهده می‌کند هوشیار باشید. از سوی دیگر، لازم است در مورد قلدری و روش‌های پیشگیری از آن، اطلاعات کسب کنید.
با فرزندتان مهربان باشید
حتی وقتی خسته و ناامید هستید و اتفاقا وقتی خسته و ناامید هستید سعی کنید با مهربانی با فرزندتان صحبت کنید. همراه با عشق، کودکتان را تربیت کنید، وقتی غمگین است از او حمایت کنید و همیشه با او مهربان باشید.
در نهایت همانطور که مطرح شد مهربان بودن باعث می‌شود بچه‌ها احساس خوبی داشته باشند. وقتی فرزندتان را به مهربان بودن تشویق می‌کنید او نه تنها در مورد دنیایی که در آن زندگی می‌کند بلکه در مورد خودش نیز احساس خوبی پیدا خواهد کرد. این مهم‌ترین موضوع در مورد آموزش مهربانی به کودکان است. مهربانی نه تنها روحیه شما و فرزندانتان را بهبود می‌بخشد بلکه به آن‌ها کمک می‌کند که خوشبخت و دوست‌داشتنی باشند.
تصور کنید برای شام در منزل یکی از دوستان یا بستگان مهمان هستید و فکر می‌کنید غذا به کمی نمک بیشتر نیاز دارد. شما می‌توانید قبل از اینکه کسی نمکدان را بردارد به آن طرف میز خم شوید و آن را به دست بیاورید یا می‌توانید کمی صبر کنید و سپس از یک نفر بخواهید نمکدان را به شما بدهد. اکثر بزرگسالان برای صبر کردن و انجام دادن کار درست، از خودکنترلی کافی برخوردارند. آن‌ها منتظر نمک می‌مانند چون می‌دانند که این کار مودبانه و مناسب است اما خودکنترلی در کودکان چگونه است؟
بزرگسالان چه در محیط کار و چه در محیط‌های اجتماعی، قبل از هر اقدامی فکر می‌کنند تا نتیجه بهتری بگیرند. این مهارت به صورت ذاتی در آن‌ها وجود ندارد. آن‌ها به‌تدریج یاد گرفته‌اند که بر روی هیجانات، تکانه و حرکات خود کنترل داشته باشند. بنابراین، شکل گیری این مهارت در کودکان نیز نیاز به آموزش دارد. در ادامه با این موضوع آشنا می‌شوید که خودکنترلی به چه معناست، چرا این مهارت برای کودکان مهم است و چگونه می‌توان آن را به کودکان آموخت.
شاید خودکنترلی، مفهومی ساده به نظر برسد اما این امر یک مهارت پیچیده است. در واقع، خودکنترلی بخشی از یک گروه مهارت‌هاست که به کودکان کمک می‌کنند افکار، اعمال و هیجانات خود را کنترل کنند تا بتوانند کارها را به درستی انجام دهند. متخصصان این گروه از مهارت‌ها را عملکرد اجرایی می‌نامند. خودکنترلی در کودکان و بزرگسالان دارای سه نوع است:
کنترل تکانه
کنترل هیجانی
کنترل حرکت
خودکنترلی در کودکان در همه زمینه‌های زندگی به آن‌ها کمک می‌کند. این مهارت به‌خصوص در هنگام معاشرات با دیگران اهمیت دارد. کنترل اعمال و عکس‌العمل‌های خود به کودکان کمک می‌کند که با دیگران سازگار و دوست شوند. نتیجه این موضوع، بهبود عملکرد کودک در اجتماع است که درنهایت عزت نفس او را بالا می‌برد. خودکنترلی با گذشت زمان شکل می‌گیرد. ایجاد این مهارت از سنین کودکی شروع می‌شود و تا ۲۰ سالگی ادامه می‌یابد. کودکانی که از خودکنترلی برخوردارند:
برای برآورده شدن خواسته‌هایشان منتظر می‌مانند و قشقرق به پا نمی‌کنند.
پیش‌بینی می‌کنند که اگر حرفی را بزنند یا نزنند و کاری را انجام دهند یا انجام ندهند چه اتفقی می‌افتد.
خشم یا ناکامی خود را به خوبی مدیریت می‌کنند.
کنترل دستان خود را دارند.
هدف تعیین می‌کنند و برای رسیدن به آن برنامه‌ریزی می‌کنند.
به این موضوع فکر می‌کنند که رفتارشان چه تاثیری می‌تواند بر روی دیگران داشته باشد و بر اساس این فکر، رفتار خود را تغییر می‌دهند.
خودکنترلی در کودکان چگونه است؟
بسته به شرایط و موقعیتی که کودکان در آن قرار دارند، خودکنترلی به شکل‌های مختلفی بروز می‌یابد. در ادامه با چند نمونه از خودکنترلی در کودکان آشنا می‌شوید.
در کلاس: کودکان به‌جای اینکه جواب سوال را سریعا پاسخ دهند منتظر می‌مانند که اسم آن‌ها برده شود. آن‌ها برای فکر کردن در مورد آنچه معلم گفته است وقت صرف می‌کنند.
در گروه‌های اجتماعی: کودکان، شوخی‌های ظریف دیگران را بدون اشک ریختن، مدیریت می‌کنند. آن‌ها روش‌های بهتری برای واکنش نشان دادن یاد گرفته‌اند.
در فروشگاه‌ها: بچه‌ها آنچه در قفسه می‌خواهند را چنگ نمی‌زنند. آن‌ها برای دیدن یا دست زدن به وسایل داخل قفسه اجازه می‌گیرند.
در تعطیلات: کودکان به‌جای عدم رعایت نوبت برای سوار تاب شدن، منتظر رسیدن نوبت خود می‌مانند. همچنین، ممکن است تصمیم بگیرند به‌جای تاب‌بازی، سرسره‌بازی کنند.
در خانه: کودکان وقتی می‌خواهند حرفی بزنند مکالمه دیگران را قطع نمی‌کنند. آن‌ها صبر می‌کنند تا صحبت طرف مقابل تمام شود.
برای انجام این رفتارها، داشتن مهارت ضروری است. بدون مهارت خودکنترلی، رفتار کودکان بسیار متفاوت است. در این شرایط، ممکن است آن‌ها:
صحبت دیگران را قطع کنند.
بدون توقف صحبت کنند.
نوبت را رعایت نکنند.
زود ناامید و تسلیم شوند.
توانایی تحمل انتقاد را نداشته باشند.
مدت‌ها قشقرق خود را ادامه دهند.
بیش‌ازحد فعال یا بی‌قرار باشند.
چرا خودکنترلی در کودکان مهم است؟
به بیان روزمره، خودکنترلی به معنای توانایی کودک شما برای صبر کردن و فکر کردن قبل از هرگونه اقدام است. این مهارت، فرصت انتخاب‌های بهتر در موقعیت‌های مختلف را برای فرزندتان فراهم می‌کند. برای مثال، کودکی که از این مهارت برخوردار است ممکن است تصمیم بگیرد که به‌خاطر بازی با پلی‌استیشن با خواهرش دعوا نکند. به تعبیری دیگر، خودکنترلی به کودک کمک می‌کند که به وسوسه دور شدن از هدف توجه نکند و به هدف خود پایبند بماند.
خودکنترلی یک چالش مادام‌العمر است که می‌تواند عادت‌های خوبی را در کودکان ایجاد کند. والتر میشل، روانشناس اجتماعی و استاد دانشگاه در یک مطالعه به این نتیجه رسید که کودکانی که در چهارسالگی، خودکنترلی بیشتری دارند در آینده نمرات بهتری کسب می‌کنند، محبوبیت بیشتری در بین همسالان و معلمان خود دارند، کمتر احتمال دارد که دچار مشکلات سوءمصرف مواد شوند و همچنین در بزرگسالی درآمد بیشتری دارند. کنترل خود منجر به انتخاب‌های خوب می‌شود و انتخاب‌های خوب نیز یکی از عناصر سازنده عزت‌نفس است. پیشنهاد می‌کنیم مقاله عزت نفس در کودکان را در این زمینه مطالعه کنید.
چرا برخی کودکان خودکنترلی ضعیفی دارند؟
بچه‌ها با سرعت متفاوتی، خودکنترلی را یاد می‌گیرند. برخی از آن‌ها ممکن است به زمان بیشتری برای یادگیری این مهارت نیاز داشته باشند. در این شرایط، آن‌ها تا زمانی که به این مهارت دست پیدا کنند ممکن است نسبت به همسالان خود با مشکلات بیشتری در مدیریت رفتار روبرو باشند. با این حال، برخی کودکان به دلایل اساسی‌تری، خودکنترلی ضعیف‌تری دارند. یکی از علل اصلی ضعف خودکنترلی در برخی کودکان، بیش‌فعالی است. پیشنهاد می‌کنیم مقاله بیش فعالی در کودکان را مطالعه کنید.
مشکل در پردازش حسی نیز یکی دیگر از دلایل ضعف خودکنترلی در کودکان است. حوادث یا موقعیت‌های استرس‌زا نیز می‌توانند خودکنترلی در کودکان را دشوار کنند. در این شرایط، بچه‌ها ممکن است به دلیل آنچه در زندگی‌شان می‌گذرد هیجانات خود را با رفتارهای نامناسب بروز دهند. ضعف خودکنترلی در کودکان به هر دلیلی که باشد می‌تواند برای آن‌ها بسیار مشکل‌ساز شود. آن‌ها ممکن است از کارهای نامطلوبی که انجام می‌دهند خجالت‌زده شوند و احساس ناامیدی کنند.
چگونه خودکنترلی را در کودکان تقویت کنیم؟
اکثر کودکان به‌ویژه کودکان خردسال، ذاتا تکانشی هستند. بخشی از راه‌حل این تکانشی بودن، آموزش خودکنترلی به کودکان است. بنابراین، این مهارت به آن‌ها کمک می‌کند که کمتر دچار مشکلات شخصی و رابطه‌ای شوند. در ادامه با چند روش برای افزایش خودکنترلی در کودکان آشنا می‌شوید.
در مورد خودکنترلی صحبت کنید
بر سر میز شام در این مورد صحبت کنید که خودکنترلی چیست و نمونه‌هایی از این مهارت را با کودک خود در میان بگذارید. در مورد این موضوع با او صحبت کنید که چگونه این مهارت به شما کمک کرده است که مادر، پدر، کارمند یا مدیر بهتری باشید. سپس از فرزندتان بپرسید امروز چه کارهایی انجام داده است که در آن‌ها از مهارت خودکنترلی استفاده کرده است. هر هفته چندین بار این کار را انجام دهید.
وقتی صحبت در مورد خودکنترلی را به برنامه‌ای روزمره تبدیل می‌کنید فرزندتان متوجه می‌شود که چگونه از این مهارت استفاده می‌کنید و چقدر خودکنترلی برای شما ارزشمند است. در این شرایط، او در عمل این مهارت را می‌بیند و سعی می‌کند از آن در زندگی خودش استفاده کند. بهترین راه افزایش خودکنترلی در کودکان عبارت است از تشخیص موفقیت‌ها و شکست‌های مرتبط با خودکنترلی و بهبود آن با استفاده از روش‌های هدفمند.
خارج از موقعیت تصمیم بگیرید
به این موضوع تصمیم‌گیری سرد و نه داغ گفته می‌شود. این بدین معناست که ما تصمیم می‌گیریم که در زمان صبحانه یا ناهار دسر نخوریم و به‌جای آن بعد از خوردن وعده غذای اصلی به کیک شکلاتی نگاه کنیم. در این شرایط، احتمالا کیک کمتری خواهیم خورد. بنابراین، مهم است که این روش را به فرزندتان نیز بیاموزید. به کودک کمک کنید که در مورد مهربان بودن با خواهر یا برادرش، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، بازی کردن یا هر مسئله دیگری زمانی تصمیم بگیرد که آرام و خونسرد است نه در زمان اوج مسئله.
در طول زمان شام خوردن می‌توانید با کودک خود در این مورد صحبت کنید که او دوست دارد در چه کارهایی خودکنترلی بیشتری داشته باشد. وقتی کودک آرام است بهتر می‌تواند در مورد موضوعات چالش‌برانگیز تصمیم بگیرد. سپس راهکار بعدی را انجام دهید.
تذکر ملایم بدهید
اگر فرزندتان در حال از دست دادن کنترلش است، به‌آرامی به او یادآوری کنید که راهی برای آرام شدن و انتخاب‌های عاقلانه‌تر پیدا کند. محققان دریافته‌اند که تذکرات منظم و ملایم به ما کمک می‌کنند که در مسیر درست‌تری قرار بگیریم و تصمیمات عاقلانه‌تری بگیریم.
از پاداش دادن اجتناب کنید
اگر به‌خاطر خودکنترلی به فرزندتان پاداش دهید او یاد می‌گیرد فقط زمانی خودش را کنترل کند که جایزه‌ای در کار باشد. در حالی که مهم این موضوع است که فرزندتان علت اهمیت خودکنترلی را تشخیص دهد و خودش در مورد آن تصمیم بگیرد. جدول ستاره‌ها و پاداش دادن به کودک به این معنی است که کودک نمی‌تواند خودش را کنترل کند و ماییم که او را کنترل می‌کنیم. اینکه مسئول زندگی خودمان باشیم به‌تنهایی یک پاداش است.
صبر کنید
وقتی شما یا فرزندتان، خواسته‌ای دارید در مورد اینکه صبر کردن ایده خوبی در این شرایط است صحبت کنید. چه این خواسته، میان‌وعده خوردن باشد چه چک کردن شبکه اجتماعی و چه زدن خواهر یا برادر! کودک خود را تشویق کنید که ۱۰ دقیقه صبر کند و ببیند آیا انتخاب بهتری می‌تواند داشته باشد.
بازی‌های مربوط به خودکنترلی انجام دهید
در بازی‌هایی مانند «مجسمانه»، «جنگا» و «چراغ قرمز، چراغ سبز» کودک لازم است از دستورالعمل‌ها یا الگوها پیروی کند، گوش کند، خود را کنترل کند و تغییراتی ایجاد کند. بنابراین، این بازی‌ها می‌توانند برای افزایش خودکنترلی در کودکان بسیار موثر باشند. لازم به توضیح است که بازی چراغ قرمز، چراغ سبز به این صورت است که وقتی به کودک گفته می‌شود چراغ سبز حرکت می‌کند و وقتی به او گفته می‌شود چراغ قرمز می‌ایستد.
الگوی مناسبی باشید
اگر در خودکنترلی دچار مشکل باشید فرزندتان از شما یاد می‌گیرد و طبق آن رفتار می‌کند. کودک وقتی می‌بیند شما زیاد غذا می‌خورید، وقت زیادی را با موبایل خود می‌گذرانید یا هر کار افراطی‌ای را انجام می‌دهید فکر می‌کند که انجام دادن این کارها برای او نیز خوب است. این امر به‌خصوص زمانی اهمیت پیدا می‌کند که شما چگونه به هیجانات فرزندتان واکنش نشان می‌دهید. وقتی با پرخاش و فریاد زدن نسبت به قشقرق‌های فرزندتان واکنش نشان می‌دهید خودکنترلی ضعیف را برای او الگوسازی می‌کنید. به‌جای این کار، سعی کنید احساس فرزندتان را تشخیص دهید، آن‌ها را نام‌گذاری کنید و به او کمک کنید که احساساتش را مدیریت کند.
درنهایت، همه کودکان گاهی اوقات تکانشی رفتار می‌کنند و به‌هم‌می‌ریزند.این‌ها بخشی از رشد کودکان است. خودکنترلی در کودکان با گذشت زمان ایجاد می‌شود و هیچ عجله‌ای برای مسلط شدن آن‌ها بر این مهارت وجود ندارد. خودکنترلی مهارتی است که می‌توانید آن را در فرزندتان کم‌کم تقویت کنید. تبدیل کردن انسان‌های کوچک به انسان‌های سالم، توانمند و بالغ زمان‌بر است. مهم این است که برای کودک خود فرصتی فراهم کنید تا او بتواند مهارت خودکنترلی خود را پرورش دهد و به فردی شایسته تبدیل شود.
سوالات پرتکرار
خودکنترلی چیست؟
خودکنترلی بخشی از مهارت‌های لازم برای عملکرد اجرایی و به معنی کنترل احساسات، افکار و رفتار خود است. این مهارت شامل سه نوع کنترل تکانه، کنترل هیجانی و کنترل حرکت می‌شود.
چرا خودکنترلی در کودکان مهم است؟
این مهارت به کودکان کمک می‌کند که تکانه‌ها و هیجان‌های خود را کنترل کنند و در نتیجه اشتباه‌های کمتری داشته باشند. درنهایت، اشتباه کمتر موجب عزت نفس بالاتر کودکان و رابطه خوب آن‌ها با دیگران می‌شود.
چگونه می‌توانم خودکنترلی فرزندم را تقویت کنم؟
برای رسیدن به این هدف مهم است که با فرزندتان در مورد خودکنترلی صحبت کنید، به او صبر را بیاموزید، از پاداش دادن برای خودکنترلی اجتناب کنید و همچنین بازی‌های مربوط به کنترل خود را با فرزندتان انجام دهید.
نکات کلیدی
بهترین راه افزایش خودکنترلی در کودکان عبارت است از تشخیص موفقیت‌ها و شکست‌های مرتبط با خودکنترلی و بهبود آن با استفاده از روش‌های هدفمند.
به کودک کمک کنید که در مورد مهربان بودن با خواهر یا برادرش، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، بازی کردن یا هر مسئله دیگری زمانی تصمیم بگیرد که آرام و خونسرد است نه در زمان اوج مسئله.
اگر فرزندتان در حال از دست دادن کنترلش است، به‌آرامی به او یادآوری کنید که راهی برای آرام شدن و انتخاب‌های عاقلانه‌تر پیدا کند.
وقتی شما یا فرزندتان، خواسته‌ای دارید در مورد اینکه صبر کردن ایده خوبی در این شرایط است صحبت کنید.
سعی کنید احساس فرزندتان را تشخیص دهید، آن‌ها را نام‌گذاری کنید و به او کمک کنید که احساساتش را مدیریت کند.
اگر شما هم نظر یا تجربه‌ای در زمینه خودکنترلی در کودکان و روش‌های تقویت آن دارید، آن را با ما و خوانندگان کارپازل به اشتراک بگذارید.
مطمئنا وقتی از پسرتان می‌خواهید اتاقش را تمیز کند یا از دخترتان می‌خواهید بخوابد و او نه می‌گوید برای شما آزاردهنده است. با این حال، علی‌رغم درگیری‌هایی که این نه گفتن‌ها می‌توانند در برخی مواقع به همراه داشته باشند، مهارت نه گفتن در کودکان یک مهارت بسیار ارزشمند است. کودکان هر چه بزرگتر می‌شوند از طرق مختلف مورد آزمایش قرار می‌گیرند و مطمئنا در بزرگسالی با موقعیت‌های زیادی روبرو می‌شوند که باید ظرفیت و اعتماد به نفس نه گفتن را داشته باشند. به همین دلیل مهم است که والدین با اهمیت مهارت نه گفتن و نحوه آموزش آن به کودکان آشنا باشند.
چرا مهارت نه گفتن در کودکان مهم است؟
یادگیری مهارت نه گفتن در کودکان می‌تواند مزایای متعددی را برای آن‌ها در ابعاد مختلف زندگی به همراه داشته باشد. در ادامه با اهمیت این مهارت بیشتر آشنا می‌شوید.
برای محافظت: وقتی به یادگیری نه گفتن می‌اندیشید، اولین چیزی که ممکن است به ذهن شما خطور کند امنیت شخصی کودک شماست. ما باید به بچه‌ها بیاموزیم به موقعیت‌هایی که در آن‌ها سلامتی و امنیتشان ممکن است به خطر بیفتد نه بگویند. در مورد سوء استفاده استفاده جسمی یا جنسی، گفتن مکرر «نه!» همراه با اقدامات محافظتی مانند لگد زدن، فریاد زدن برای کمک و غیره از اهمیت حیاتی برخوردار است. کودک باید بداند که هیچکس مجاز نیست او را به گونه‌ای لمس کند که باعث ناراحتی‌اش شود و در این موقعیت‌ها، نه گفتن اولین دفاع کودک است.
برای حفظ هویت: در زندگی از ما خواسته می‌شود کارهایی را انجام دهیم بعضی از آن‌ها خوب هستند بعضی از آن‌ها چندان خوب نیستند. برخی از فعالیت‌ها ممکن است مورد علاقه ما باشند، برخی دیگر ممکن است توجه ما ار جلب نکنند. مهارت نه گفتن به کودکان کمک می‌کند تا اقدامات خود را تنظیم کنند، ترجیحات شخصی خودشان را مشخص کنند و به عقاید خود پایبند بمانند.
برای ایجاد تصویری مثبت از خود: توانایی نه گفتن همراه با احترام و اعتماد به نفس می‌تواند به رشد عزت نفس کودکان کمک کند. همچنین، مهارت نه گفتن ابزاری جراتمندانه است که باعث رشد قدرت و استقلال افراد می‌شود. پیشنهاد می‌کنیم مقاله عزت نفس در کودکان را نیز مطالعه کنید.
چگونه به کودکان نه گفتن را یاد بدهیم؟
راهکارهای زیادی وجود دارد که با استفاده از آن‌ها می‌توانید مهارت نه گفتن را به فرزندان خود آموزش دهید. در ادامه با راه‌های پرورش مهارت نه گفتن در کودکان آشنا می‌شوید. خواندن کتاب من می‌توانم با صدای بلند بگویم نه برای کودک نیز می‌تواند در این زمینه بسیار مفید باشد.
۱. به نیازهای کودک پاسخگو باشید
وقتی نسبت به نیازهای فرزندتان پاسخگو هستید به او می‌آموزید که به نیازهای خود احترام بگذارد. با پاسخگویی نسبت به نیازهای فرزندتان این پیام را به او ارسال می‌کنید که: «نیازهای تو مهم هستند و شایسته برآورده شدن هستند». کودک این باور را تا آخر عمر حفظ خواهد کرد.
۲. نگران رفتار فرزندتان نباشید و او را تشویق کنید خودش باشد
نوزادان و کودکان به طور طبیعی اجتماعی هستند. آن‌ها به صورت ذاتی تمایل دارند که در جهت سازگاری با دیگران خود را فدا کنند. آن‌ها از ما تقلید می‌کنند و حتی بدون اینکه تلاشی از طرف ما صورت بگیرد چیزهایی که ما می‌خواهیم را از ما یاد می‌گیرند. علاوه بر این، جامعه نیز از پدربزرگ و مادربزرگ گرفته تا معلم‌ها از روش‌های زیادی استفاده می‌کنند تا کودکان به همکاری کردن با دیگران تشویق شوند و طوری رفتار کنند که آن‌ها می‌خواهند. بنابراین، این مسئولیت بیشتر بر دوش والدین است تا به فرزند خود کمک کنند که خودش باشد و بر آنچه دیگران می‌خواهند تمرکز نکند.
۳. متناسب با سن فرزندتان، از او انتظار داشته باشید
حداقل کاری که والدین می‌توانند برای فرزندان خود انجام دهند آگاهی از رفتارهای عادی در هر سن کودک است. طبیعی است که یک کودک ۸ ماهه همه چیز را در دهان خود بگذارد. برای یک کودک یک سال و نیمه طبیعی است که بخواهد اکتشاف کند و آرام ننشیند. طبیعی است که کودکی دو ساله وقتی ناکام شود قشقرق به راه اندازد.
۴. نه گفتن‌ها را جشن بگیرید
والدین لازم است به فرزندان خود نشان دهند که نه گفتن از طرف آن‌ها اشکالی ندارد و این امر باعث نمی‌شود که فرزندشان را کمتر دوست داشته باشند. بنابراین، مهم است که والدین تا جایی که می‌توانند به نظر کودک خود احترام بگذارند. اگر یک کودک نمی‌خواهد لباس خاصی را بپوشد اشکالی ندارد. این بدین معنی نیست که والدین از ایمنی فرزندشان مراقبت نکنند. این مسئله بدین معنی است که والدین لازم است علاوه بر حفظ مرزها و ایمنی فرزندشان، با او همدلی داشته باشند و در برخی مسائل کم‌اهمیت، اجازه کنترل به کودک بدهند.
۵. مرزهای شخصی تعیین کنید
به جای اینکه والدین مانند دیکتاتورها برای فرزند خود حد و مرز بگذارند، لازم است برای خودشان حد و مرز تعیین کنند. برای مثال گفتن این جمله که: «من نمی‌خوام با وسایل آرایش من بازی کنی» بسیار موثرتر از این جمله است: «اجازه نداری با وسایل آرایش من بازی کنی». این نوع برخورد باعث ایجاد سلسله مراتب قدرت در خانواده نمی‌شود و مرزهای شخصی را نیز به کودکان می‌آموزد.
۶. الگوی مناسبی برای فرزندتان باشید
مردم معمولا به دلیل ترس از درگیری یا برای خشنود کردن دیگران از نه گفتن اجتناب می‌کنند. آن‌ها ممکن است دیگران را خوشحال کنند اما مسائل زیادی را در این میان برای خود از دست می‌دهند. برای مثال ممکن است بخواهند به جای انجام کاری خاص برای دیگری، برای خودشان وقت بگذارند و برای اهداف خود تلاش کنند. این افراد صداقت کافی در روابط خود را ندارند و کودکان نیز می‌توانند این مسئله را از والدین خود یاد بگیرند. به همین دلیل مهم است که والدین از نیازهای خود آگاه باشند و برای رضایت و ترس از کدورت از نه گفتن دوری نکنند.
در این مقاله به این موضوع پرداخته شد که چرا مهارت نه گفتن در کودکان مهم است و والدین چگونه می‌توانند آن را به فرزندان خود آموزش دهند. به طور خلاصه، لازم است والدین بیشتر تلاش کنند تا بچه‌هایی تربیت کنند که خودشان هستند. بچه‌هایی تربیت کنند که بیشتر نه بگویند تا اینکه بخواهند به خاطر خشنودی دیگری، رفتار مطلوب داشته باشند. لازم است والدین نیز بر روی مرزهای شخصی خود کار کنند تا شادتر باشند و در این زمینه نیز الگوی مناسبی برای فرزندشان محسوب شوند.
گوش دادن یکی از مولفه‌های مهم یادگیری است. توانایی گوش دادن فعال در کودکان، تاثیر عمده‌ای بر عملکرد آن‌ها چه در مدرسه و چه در خانه دارد. گوش دادن فعال مانند مهارت حل مسئله، رهبری و کار گروهی، یک مهارت نرم است. این مهارتی است که می‌توان آن را به دست آورد، اما تسلط بر آن به زمان و حوصله نیاز دارد. در ادامه با مهارت گوش دادن فعال و راه‌های تقویت آن در کودکان بیشتر آشنا می‌شوید.
گوش دادن فعال یک مهارت نرم است. این مهارت، به معنای توجه کامل به کسی که سخن می‌گوید و تلاش برای درک پیام ارسال شده از سوی اوست. کسانی که به طور فعال گوش می‌دهند چند نشانه کلامی و غیرکلامی دارند.
تقویت مثبت، یادآوری مجدد و سوال کردن، همه نشانه‌های کلامی گوش دادن فعال هستند. علائم غیرکلامی شامل لبخند زدن، تکان دادن سر، حالت بدن و جلوگیری از هرگونه حواس‌پرتی هستند. گوش دادن فعال همچنین شامل تشویق مکالمه به صورت مثبت است. این بدان معنی است که دیدگاه شخص مقابل را تایید کنید و بتوانید آنچه گفته شده است را به زبان خودتان تکرار کنید.
چرا گوش دادن فعال در کودکان مهم است؟
مهارت گوش دادن فعال در کودکان فواید بسیار زیادی دارد. این مهارت علاوه بر اینکه به کودک در درک بهتر کلاس کمک می‌کند، باعث می‌شود او بهتر با دیگران ارتباط برقرار کند و مهارت حل مسئله بهتری نیز داشته باشد. شنونده فعال بودن به معنای شخصیت، تعهد و مهارت بالای فرد و از مولفه‌های اصلی رهبر بودن است. از مزایای گوش دادن فعال می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
ایجاد سو تفاهم کمتر
انجام سریع‌تر کارها
یادگیری ساده‌تر مهارت‌های جدید
افزایش اعتماد به نفس
افزایش بهره‌وری
راه‌های تقویت گوش دادن فعال در کودکان
پرورش مهارت گوش دادن فعال از سنین پایین، بسیار مهم است. این امر باعث می‌شود کودک هر چقدر بزرگتر می‌شود مهارت‌های ارتباطی‌اش بهبود پیدا کند. در ادامه با راه‌های تقویت گوش دادن فعال در کودکان آشنا می‌شوید.
خودتان شنونده خوبی باشید
مهم است که با فرزندتان با همان احترامی رفتار کنید که دوست دارید او با شما رفتار کند. هنگامی که کودک به شما چیزی می‌گوید یا با شما صحبت می‌کند، هر چقدر هم حرف او از نظر شما بی‌ربط باشد، باز هم حتما به آن واکنش نشان دهید. همچنین مهم است که در هنگام صحبت فرزندتان، با او تماس چشمی داشته باشید. علاوه بر این، وقتی حرف کودکتان را تکرار می‌کنید به او نشان می‌دهید که صحبت‌هایش را درک می‌کنید.
از سوی دیگر، مهم است که از مهارت گوش دادن فعال در هنگام صحبت با دیگران نیز استفاده کنید، به ویژه هنگامی که فرزندتان در حال مشاهده است. کودکان با تقلید از رفتار بزرگسالان یاد می‌گیرند. بنابراین به دیگران طوری پاسخ دهید که دوست دارید فرزندتان به شما پاسخ دهد.
با فرزندتان تعامل داشته باشید
چه در آشپزخانه مشغول آشپزی چه در پشت کامپیوتر مشغول کار باشید کار خود را به کودک، طوری توضیخ دهید که او آن را درک کند. برای مثال، مراحل آشپزی کردن خود را برای او بازگو کنید یا در مورد پروژه‌ای که در حال انجام دادنش هستید به زبان ساده توضیح دهید. همچنین در مورد روزی که گذرانده‌اید با کودک خود صحبت کنید. سپس، از کودک در مورد روزی که داشته است سوال کنید و او را تشویق کنید که در این مورد با شما صحبت کند.
وظایف را به صورت واضح به کودک بگویید
بسیار مهم است که توجه کودک را با بیش از اندازه توضیح دادن برای او، جلب نکنید. خیلی روشن و کوتاه به فرزندتان بگویید که انتظار دارید چه کاری را انجام دهد. اگر چند کار را می‌خواهید به کودک محول کنید از او بخواهید هر آنچه می‌گویید را تکرار کند. در این صورت، مطمئن می‌شوید که همه حرف‌های شما را گوش داده و درک کرده است.
با کودک در مورد آنچه برای او جالب است گفتگو کنید
اطمینان حاصل کنید که به طور منظم و گاه به گاه با فرزندتان در مورد وقایع، علایق و دوستی‌هایش صحبت می‌کنید. مثل یک دوست با او صحبت کنید و مطمئن شوید که در ارتباط میان شما و فرزندتان، فاصله‌ای نباشد. برای مطالعه بیشتر پیشنهاد می‌کنیم مقاله مهارت ارتباط موثر در کودکان را نیز بخوانید.
فرزندتان را در فرایند تصمیم‌گیری مشارکت دهید
از کودک بپرسید دوست دارد چه کتابی را بخواند، چه بازی‌ای کند، چه لباسی را بپوشد و… سعی نکنید با او دستوری صحبت کنید و خواسته خود را با مهربانی مطرح کنید. به عنوان مثال، وقتی از فرزندتان می‌خواهید دست‌هایش را قبل از غذا خوردن بشوید و او گوش نمی‌کند، برای کودک در مورد میکروب‌ها و نحوه انتشار آن‌ها صحبت کنید.
با هم گوش کنید
برای تقویت مهارت گوش دادن فعال در فرزندتان، نشانه‌هایی شنیداری به او ارائه دهید که او علاقه‌مند به شنیدن آن‌ها باشد. به عنوان مثال، کتاب‌های صوتی برای کودک تهیه کنید. همچنین شما هم می‌توانید همراه با فرزندتان به این کتاب‌ها گوش دهید و در میان آن توقف کنید و از کودک بخواهید آنچه شنیده است را برای شما تعریف کند. شنیدن موسیقی نیز می‌تواند موثر باشد.
خواندن را در نظر بگیرید
وقتی برای کودک، کتاب می‌خوانید آن را به فعالیتی دوطرفه تبدیل کنید. در طول داستان مکث کنید و از فرزندتان بخواهید اتفاق بعدی را حدس بزند. همچنین، می‌توانید از کودک بپرسید چه بخشی از داستان را بیشتر دوست داشت، اگر می‌توانست کدام قسمتش را تغییر می‌داد و دوست دارد داستان چگونه به پایان برسد. وقتی فرزندتان با یک داستان آشنا شد می‌توانید آن را بعدا دوباره بخوانید و با هم نمایش آن را بازی کنید.
بازی کنید
شما می‌توانید مهارت گوش کردن فعال را در فرزندتان از طریق بازی کردن، تقویت کنید. بازی‌هایی مانند داستان زنجیره‌ای در این زمینه مفید هستند. این بازی به این صورت است که افراد به صورت دایره‌ای می‌نشینند و باید یک داستان را به صورت زنجیره‌ای و به نوبت ادامه دهند. این بازی به تقویت مهارت گوش دادن، درک و پاسخ دادن کمک می‌کند.
فعالیت‌های دستورالعمل محور انجام دهید
برای مثال می‌توانید با کمک فرزند خود آشپزی کنید و همزمان دستورالعمل درست کردن غذا را برای او توضیح دهید. این کار را می‌توان برای فعالیت‌هایی مثل خیاطی و ورزش نیز انجام داد. کودک در این فعالیت‌ها برای به دست آوردن یک سری اطلاعات باید خود گوش کند و آنچه شما می‌گویید را درک کند.
بازی نقش انجام دهید
هر شکلی از نمایش بازی کردن که در آن، کودک باید داستانی را بگوید می‌تواند به تقویت مهارت گوش دادن فعال او کمک کند. همچنین، می‌توانید نمایش‌های تلویزیونی مربوط به کودکان را در خانه و با فرزندتان انجام دهید.
در مجموع، اولین و مهم‌ترین نکته‌ای که باید در تقویت مهارت گوش دادن فعال در کودکان در نظر داشته باشید این است که ارتباط شما با فرزندتان یک مسیر دو طرفه است. وقتی می‌خواهید با کودک خود ارتباط برقرار کنید احترام گذاشتن به او و درک کردن خواسته‌ها و صحبت‌هایش را به یاد داشته باشید. اگر می‌خواهید فرزندتان شما را بهتر درک کند، لازم است شما نیز او را بهتر درک کنید.
نوجوانی دورانی دشوار است که از طریق آن، کودکان به افرادی بزرگسال تبدیل می‌شوند. هدف همه خانواده‌ها این است که فرزندشان به عضوی مولد و مسئول در جامعه تبدیل شود. یک روش برای دستیابی به این هدف، کار کردن نوجوان است. داشتن شغل می‌تواند به نوجوان کمک کند تا هویت خود را بهتر رشد دهد، استقلال بیشتری داشته باشد، به موفقیت‌های جدید دست پیدا کند و خودکفا باشد. با توجه به موانعی که بر سر راه نوجوانان برای پیدا کردن شغل وجود دارد، کمک به او در یافتن شغل، اهمیت زیادی دارد.
رفتن به سرکار با وسایل حمل و نقل ایمن و همچنین مقابله با کلیشه‌هایی که کارفرماها در رابطه با مهارت‌ها و نگرش‌های نوجوانان دارند، می‌تواند پیدا کردن شغل را برای بسیاری از نوجوانان، چالش‌برانگیز کند. با این حال، خانواده‌ها می‌توانند با استفاده از برخی راهکارها به فرزندان نوجوان خود کمک کنند که شغل مورد علاقه خود را با توجه به شرایطی که دارند پیدا کنند. اگر شما نیز فرزندی نوجوان دارید که می‌خواهید به او برای یافتن شغل کمک کنید، پیشنهاد می‌کنیم در ادامه مقاله با ما همراه باشید.
پیدا کردن شغل توسط نوجوان روندی زمان‌بر است و قبل از تصمیم‌گیری در این مورد که آیا نوجوان شما لازم است سر کار برود یا نه، بهتر است چند نکته را به یاد داشته باشید. این نکات به شما کمک می‌کنند اگر تصمیم گرفته‌اید اجازه کار کردن به فرزندان بدهید، برای کمک به نوجوان در یافتن شغل، موثرتر عمل کنید. در ادامه درباره این نکات صحبت می‌کنیم.
مزایا و معایب کار کردن نوجوان را در نظر بگیرید
این فقط یافتن شغل نیست که برای نوجوان سخت است. پیدا کردن شغل مناسب نیز دشوار است. موفقیت در اولین شغل می‌تواند به‌شدت بر اعتمادبه‌نفس فرزندتان تاثیر بگذارد و همچنین به او در حوزه‌های دیگر زندگی از جمله مدرسه نیز کمک می‌کند. از سوی دیگر، عدم موفقیت در اولین شغل، اگرچه می‌تواند یک تجربه آموزنده باشد، اما به اندازه موفقیت در شغل، مزایا به همراه ندارد. بنابراین، مهم است که برای کمک به نوجوان در یافتن شغل، دقت زیادی داشته باشید و قبل از همه مسائل، به این فکر کنید که آیا این کار برای او مفید است یا خیر. نکات زیر می‌تواند در تصمیم‌گیری در این مورد به شما کمک کند.
زمان‌بندی: آیا فرزند شما برای کار کردن وقت دارد؟ آیا با شروع فصل ورزش یا تعطیلات خانوادگی، مجبور به ترک شغل می‌شود؟ شغلی که فقط یک ماه طول بکشد در رزومه چشمگیر نخواهد بود.
برنامه: اگر برنامه فرزندتان از قبل فشرده باشد، ممکن است لازم باشد که برای سرکار رفتن نوجوان، این برنامه تغییر کند. به‌ندرت پیش می‌آید که کارفرما با آموزش کسی موافقت کند که فقط بعضی از اوقات می‌تواند کار کند. تابستان می‌تواند زمان ایده‌آل کار کردن نوجوانان باشد. آن‌ها می‌توانند در تابستان، زمان بیشتری داشته باشند و آن را صرف آموزش دیدن برای کار کنند. در طول سال تحصیلی، ممکن است نوجوان ساعت کاری خود را کاهش دهد یا مجبور به ترک شغل شود.
بازار کار: برخی از شغل‌ها بازار کار بهتری دارند و برخی نه. بررسی کنید که چه شغل‌هایی بازار کار بهتری دارند و در مورد چشم‌انداز آن و زمانی که نیاز دارد با نوجوان خود صحبت کنید.
حمل و نقل: نوجوان شما چگونه می‌تواند به محل کار برود و برگردد؟
مهارت‌ها و علاقه‌های نوجوان: برخی از مشاغل، ممکن است جالب و دوست‌داشتنی نباشند که احتمالا برای نوجوان شما هم همین‌طور است. همانطور که گفته شد سعی کنید ویژگی‌های نوجوان خود را که در موقعیت‌های مختلف ارزیابی می‌شوند مشخص کنید. برای مثال، اگر نوجوان رابطه خوبی با کودکان دارد می‌تواند پرستار کودک شود، اگر برون‌گرا و اهل حرف زدن است می‌تواند فروشنده شود، اگر به مد علاقه‌مند است می‌تواند خرده فروش لباس شود و اگر از شنا لذت می‌برد می‌تواند نجات‌غریق شود.
دوره آزمایشی را در نظر بگیرید
اگر در این مورد که آیا فرزندتان از عهده مسئولیت‌های شغلی برمی‌آید یا نه تردید دارید، می‌توانید در ابتدا دوره‌ای آزمایشی برای سر کار رفتن نوجوان در نظر بگیرید. برای مثال می‌توانید به او بگویید: «تو میتونی در هفته ۱۲ ساعت سر کار بری و بعد ما بر اساس نمرات مدرسه‌ت تصمیم می‌گیریم که آیا میتونی به کارت ادامه بدی یا نه.» در این صورت، نوجوان می‌تواند برنامه‌ریزی بهتری برای ابعاد مختلف زندگی خود داشته باشد و کمتر احتمال دارد که از درس‌هایش غافل شود.
در مورد نحوه خرج کردن درآمد با نوجوان به توافق برسید
در مورد چگونگی انتظار خود برای استفاده نوجوان از درآمدش به توافق برسید. آیا او می‌خواهد در امور مالی خانواده کمک کند؟ آیا دوست دارد برای دانشگاه پس‌انداز داشته باشد؟ دستیابی به اتفاق نظر در این مورد به جلوگیری از درگیری‌های بعدی در مورد مدیریت پول کمک می‌کند.
لیستی از بودجه‌بندی‌ها را همراه با فرزندتان تهیه کنید، محدودیت‌هایی را در هزینه‌ها مشخص کنید و بر روی برنامه سیاست درصدی از حقوق برای پس‌انداز با یکدیگر به توافق برسید. پیشنهاد می‌کنیم که در این مورد مقاله آموزش پس انداز به کودکان را هم مطالعه کنید.
راه‌هایی برای کمک به نوجوان در یافتن شغل
اگر با توجه به زمان‌بندی برنامه‌های زندگی فرزندتان و پس از توافقات لازم به این نتیجه رسیدید که می‌خواهید به فرزندتان اجازه کار کردن بدهید، لازم است اقداماتی را نیز برای کمک به نوجوان در یافتن شغل انجام دهید. این اقدامات باعث می‌شوند که فرزندتان استرس کمتری برای کار کردن داشته باشد و همچنین احتمال موفقیتش در پیدا کردن شغل افزایش یابد. در ادامه با این راهکارها آشنا می‌شوید.
نقش خود را بدانید و در حد نیاز به او کمک کنید
برای بیشتر ما، پیدا کردن شغل، بیشتر از آنکه به نتیجه استخدام شدن ختم شود، کاری طاقت‌فرساست که با طرد شدن‌ها و بن‌بست‌ها همراه است. برای نوجوانانی که برای اولین بار به دنبال پیدا کردن شغل هستند، این فرایند می‌تواند ناکام‌کننده‌تر نیز باشد. بنابراین، طبیعی است که شما به عنوان والدین بخواهید برای کمک به نوجوان در یافتن شغل، نقش داشته باشید. اما چه کمکی از سمت شما لازم است؟
هنگام کمک به فرزند نوجوان خود، به یاد داشته باشید که نوجوانان باید بیشتر دوندگی‌ها را انجام دهند. بهتر است در روند پیدا کردن شغل، شما برای فرزند نوجوان خود مربیانی باشید که به او بازخورد و ایده می‌دهید و او را تشویق می‌کنید. اما بهتر است برای فرزندتان برنامه‌ریزی نکنید یا اجازه دهید تماس‌ها را خودش انجام دهد. وقتی فرزندتان شغل پیدا کند، شما سر کار همراه او نخواهید بود و او مجبور است که خودش مشکلاتش را حل کند، سوال بپرسد و موانع را رفع کند. بنابراین، جستجو برای شغل، نقطه‌ای برای شروع تقویت این مهارت‌ها است.
به نوجوان کمک کنید رزومه بنویسد
بیشتر کارفرمایانی که می‌خواهند نوجوانان را استخدام کنند، احتمالا می‌خواهند که فرزندتان یک فرم را به صورت آنلاین پر کند یا رزومه بفرستد. معمولا به رزومه پرینت‌شده‌ای که فرزندتان در مصاحبه شغلی همراه خود می‌برد نگاه نمی‌شود. با این حال، رزومه کاری ضروری است و مهم‌ترین نکته در مورد این موضوع، ایجاد رزومه است. با فهرست کردن همه مواردی که نوجوانتان تا الان به آن‌ها دست یافته است اعتمادبه‌نفس او تقویت می‌شود.
همچنین، با این کار فرزندتان یاد می‌گیرد که در مورد تجربیات و مهارت‌های خود صحبت کنید. بنابراین، رزومه نوشتن می‌تواند فرصت بسیار مناسبی برای کمک به نوجوان در یافتن شغل باشد، زیرا اگرچه ممکن است به آن نیاز نباشد، نوجوان با نوشتن رزومه می‌تواند بر روی این موضوع تمرکز کند که چرا برای یک شغل خاص مناسب است. برخی از دستاوردها و مهارت‌هایی که می‌توانید در رزومه بنویسید عبارت‌اند از:
سابقه کار قبلی از جمله مشاغل گاه به گاه مانند نگهداری از کودک
کارهای داوطلبانه
معدل (اگر خوب باشد)
ورزش‌هایی که انجام می‌دهد
استعدادها وعلایق
معرف‌ها
به نوجوان در یافتن فرصت‌های شغلی کمک کنید
شما می‌توانید در یافتن شغل مناسب به فرزندتان کمک کنید. اما قسمت عمده این مسئولیت باید بر عهده فرزندتان باشد. از برخی جهات، دایره ارتباطات نوجوان بیشتر از دایره ارتباطات شماست. آن‌ها افراد زیادی را می‌شناسند که هم‌سن خودشان هستند و ممکن است بسیاری از آن‌ها شغل داشته باشند. لازم است نوجوان با دوستانش صحبت کند و از آن‌ها پرس و جو کند که آیا مشاغلی را می‌شناسند که نوجوان استخدام می‌کنند یا نه و همچنین به دوستانش بگوید که به دنبال کمک است.
مشاوران مدرسه نیز گزینه مناسب دیگری برای کمک گرفتن در این زمینه هستند. علاوه بر این، نوجوان باید آگهی‌های شغلی در روزنامه‌ها، سایت‌ها و غیره را بررسی کند. همچنین، یک روش آزمایش‌شده دیگر این است که فرزندتان به سادگی به محلی برود که دوست دارد در آنجا استخدام شود و در مورد شرایط استخدام از آن‌ها سوال کند.
نوجوان را برای ملاقات با کارفرما آماده کنید
کارفرمایانی که به دنبال استخدام افراد در سطح مبتدی هستند به احتمال زیاد بسیاری از رزومه‌ها را نمی‌خوانند و آن‌ها ممکن است در یک موقعیت آزاد از چندین فرد برای ملاقات دعوت کنند. بنابراین، آن‌ها چگونه تصمیم می‌گیرند که چه کسی را استخدام کنند؟ نحوه ارائه خود، نقش بسیار زیادی دارد. در این سطح، کارفرمایان به دنبال افرادی هستند که گوش می‌دهند و مشتاق یادگیری کار هستند. آن‌ها می‌خواهند دستیاری قابل‌اعتماد استخدام کنند که به‌موقع به آن‌ها کمک می‌کند. این خصوصیاتی است که کارفرمایان معمولا به دنبال آن‌ها هستند. بنابراین، نوجوان خود را تشویق کنید که:
به صورت مناسب لباس بپوشد و به‌موقع برسد
همراه بردن رزومه و مدارک را به یاد داشته باشد
در جلسه مصاحبه، آنچه مصاحبه‌کننده می‌گوید را به دقت گوش دهد
با مصاحبه‌کننده ارتباط چشمی برقرار کند و لبخند بزند
از مصاحبه‌کننده تشکر کند
این‌ها مواردی است که می‌توانید برای مصاحبه شغلی به فرزندتان یادآوری کنید. با این حال، استرس ممکن است باعث شود که فرزندتان، نکات مهم در جلسه مصاحبه را فراموش کند. بنابراین، داشتن یک جلسه تمرینی با شما برای مصاحبه می‌تواند استرس نوجوان را کاهش دهد. همچنین، اگر فرزندتان می‌خواهد با یک کارفرما تماس بگیرد، او را تشویق کنید که آنچه می‌خواهد بگوید را بنویسد.
به نوجوان کمک کنید که با پذیرفته نشدن در شغل مورد نظرش کنار بیاید
افراد بسیار کمی می‌توانند در اولین تلاش خود برای استخدام، موفق شوند. بنابراین، فرزندتان احتمالا چند بار با رد شدن مواجه خواهد شد. حتی ممکن است چند بار در مصاحبه عملکرد خوبی نداشته باشد. با این حال، لازم است به فرزندتان بیاموزید که شکست‌ها تجاربی آموزنده هستند و او لازم است برای موفق شدن، پشتکار داشته باشد و تسلیم نشود. تلاش‌های فرزندتان را تشویق کنید و به نوجوان خود بگویید که به او افتخار می‌کنید.
پس از اینکه نوجوان پذیرفته شد راهنمایی‌های لازم را به او بدهید
وقتی فرزند شما سرانجام، شغلی پیدا کرد احتمالا با یک سری کاغذ به خانه می‌آید که باید آن‌ها را پر کند. این کار می‌تواند کمی گیج‌کننده باشد. اما اجازه دهید فرزندتان به‌تنهایی آن را انجام دهد. در صورتی که فرزندتان نیاز داشت به او مشاوره بدهید و در صورت لزوم، برخی موارد برای او توضیح دهید. همچنین، در صورتی که این احتمال وجود داشته باشد که نوجوان بار اول نتواند به خوبی فرم‌ها را پر کنید، یک نسخه از فرم‌ها را از قبل تهیه کنید.
به فرزند خود بیاموزید که همه مواردی که در فیش حقوقی ذکر می‌شوند چه معنایی دارند. همچنین، برای او توضیح دهید که چه زمانی از حقوق او مالیات گرفته می‌شود. همچنین، به نوجوان یادآوری کنید که میزان ساعتی که کار می‌کند را بنویسد تا در آینده مطمئن شود حقوقش به درستی پرداخت می‌شود. این‌ها مهارت‌هایی هستند که در همه عمر برای او مفید است.
چند شغل مناسب برای نوجوان‌ها
انتخاب شغل توسط نوجوان، ارتباط زیادی با سطح مهارت‌ها و علایق او دارد. برای برخی از شغل‌ها لازم است فرزندتان مهارت‌هایی هرچند مبتدی داشته باشد اما برای برخی از آن‌ها مهارت خاصی لازم نیست و انتخاب آن‌ها بستگی به ویژگی‌های شخصیتی فرزندتان دارد. پیشنهاد می‌کنیم در این مورد مقاله راه‌های کسب درآمد نوجوانان را نیز مطالعه کنید. در ادامه به چند ایده برای انتخاب شغل توسط نوجوان‌ها اشاره شده است که آگاهی از آن‌ها می‌تواند برای تصمیم‌گیری فرزندتان مفید باشد.
در نهایت، همانطور که مطرح شد کار کردن نوجوانان می‌تواند مزایای زیادی برای آن‌ها به همراه داشته باشد. اما آنچه در این میان اهمیت دارد نحوه زمان‌بندی و برنامه‌ریزی نوجوان برای کار کردن است. اگر فرزند شما وقت کافی برای کار کردن دارد می‌توانید برای کمک به نوجوان در یافتن شغل اقدام کنید. اما به یاد داشته باشید که قسمت بیشتر این مسئولیت بر عهده فرزندتان است و شما در واقع، نقش راهنما و مشاور او را به عهده دارید.
پرسش‌های پرتکرار
برای تصمیم‌گیری در مورد اجازه دادن به نوجوان برای کار کردن، لازم است چه نکاتی را در نظر بگیرم؟
در ابتدا مهم است از مزایا و معایب کار کردن نوجوان آگاه باشید و پس از آن دوره‌ای آزمایشی برای کار کردن فرزندتان در نظر بگیرید و همچنین در مورد نحوه خرج کردن درآمد با او به توافق برسید.
چگونه می‌توانم به فرزند نوجوانم در پیدا کردن شغل کمک کنم؟
در ابتدا لازم است بدانید که بخش بزرگی از این مسئولیت به عهده فرزندتان است. اما شما می‌توانید به او در نوشتن رزومه، آماده شدن برای مصاحبه شغلی و همچنین نحوه کنار آمدن با رد شدن درخواست استخدام و راهنمایی‌های لازم پس از پذیرفته شدن در یک شغل، کمک کنید.
چه شغل‌هایی برای فرزند نوجوان من مناسب است؟
پاسخ این سوال ارتباط زیادی با این موضوع دارد که فرزندتان چه مهارت‌ها و علایقی دارد. با این حال، برخی از شغل‌های معمول برای نوجوانان عبارت اند از: پرستاری از کودک، نویسندگی، برنامه‌نویسی، آموزش موسیقی، آموزش شنا و غیره.
نکات کلیدی
اگر در این مورد که آیا فرزندتان از عهده مسئولیت‌های شغلی برمی‌آید یا نه تردید دارید می‌توانید در ابتدا دوره‌ای آزمایشی برای سر کار رفتن نوجوان در نظر بگیرید.
بهتر است در روند پیدا کردن شغل، برای فرزند نوجوان خود مربیانی باشید که به او بازخورد و ایده می‌دهد و او را تشویق می‌کند. اما بهتر است برای فرزندتان برنامه‌ریزی نکنید یا اجازه دهید تماس‌ها را خودش انجام دهد.
رزومه نوشتن می‌تواند فرصت بسیار مناسبی برای کمک به نوجوان در یافتن شغل باشد، زیرا اگرچه ممکن است به آن نیاز نباشد. اما نوجوان با نوشتن رزومه می‌تواند بر روی این موضوع تمرکز کند که چرا برای یک شغل خاص مناسب است.
استرس ممکن است باعث شود که فرزندتان، نکات مهم در جلسه مصاحبه را فراموش کند. بنابراین، داشتن یک جلسه تمرینی با شما برای مصاحبه می‌تواند استرس نوجوان را کاهش دهد.
به فرزندتان بیاموزید که شکست‌ها تجاربی آموزنده هستند و او لازم است برای موفق شدن، پشتکار داشته باشد و تسلیم نشود.
مطالعات بسیاری مطرح می‌کنند دانش‌آموزانی که دفتر خاطرات دارند، نسبت به سن خود تقریبا دو برابر بیشتر از حد مورد انتظار می‌نویسند. خاطره‌نویسی یک روش عالی برای کودکان در ثبت زندگی، خاطرات و یادداشت افکار، آرزوها و احساسات است. با این حال، طی چند سال اخیر، خاطره نویسی کودکان، کاهش قابل‌توجهی یافته است که با توجه به مزایای خاطره‌نویسی، لازم است کودکان را مثل قبل به این کار تشویق کرد.
برخی از دفترچه‌های خاطرات مثل دفتر خاطرات آنه فرانک بسیار معروف می‌شوند. در حالی که برخی دیگر از این دفترچه‌ها می‌توانند اطلاعات زیادی در مورد تاریخ انسان‌ها و مکان‌ها ارائه دهند. با این حال، اگرچه احتمالا دفتر خاطرات فرزند شما، دفتری نیست که همه بخواهند آن را بخوانند، اما کودک با خاطره‌نویسی می‌تواند از ثبت لحظات خود لذت ببرد. مهم نیست که فرزندتان چند ساله است، خاطره‌نویسی در هر سنی مزایای زیادی برای کودکان دارد. در ادامه با این موضوع بیشتر آشنا می‌شوید.
با توجه به مطالعاتی که تاکنون انجام شده است خاطره نویسی کودکان می‌تواند مزایای بسیار زیادی برای آن‌ها داشته باشد. به همین دلیل متخصصان، والدین را تشویق می‌کنند که فرزندشان را به این عادت تشویق کنند. در ادامه با چند مزیت مهم خاطره نویسی کودکان آشنا می‌شوید.
خاطره نویسی کودکان، مهارت نوشتن آن‌ها را تقویت می‌کند
برطبق مطالعات اخیر، کمتر پیش می‌آید که کودکان به‌خاطر لذت بردن بنویسند و این مسئله به ضرر مهارت نوشتاری آن‌هاست. فقط پنج درصد از کودکانی که غیر از تکالیف مدرسه، نمی‌نویسند توانایی نوشتنشان بالاتر از سطح مورد انتظار است. این در حالی است که ۳۰ درصد از کودکانی که خاطره‌نویسی می‌کنند، توانایی نوشتنشان بالاتر از حد مورد انتظار است. هرچه کودکان بیشتر بنویسند، کیفیت نوشته‌های آن‌ها نیز بهتر خواهد شد. خاطره نویسی کودکان، در این زمینه بسیار مفید است و می‌تواند خلاقیت آن‌ها را نیز تقویت کند.
کودکان انتخاب می‌کنند که در مورد چه موضوعی بنویسند
در مدرسه، به‌ندرت پیش می‌آید که کودکان انتخاب کنند در چه مورد بنویسند. موضوع تقریبا همیشه توسط معلم دیکته می‌شود و برای مثال از آن‌ها خواسته می‌شود در مورد سفر یا تعطیلات خود بنویسند یا در این مورد بنویسند که علم بهتر است یا ثروت. به همین دلیل، خاطره‌نویسی به کودکان آزادی عمل می‌دهد. این امر باعث می‌شود که آن‌ها لذت ناشی از نوشتن را کشف کنند و به این کار بیشتر تشویق شوند.
دستخط کودکان را بهبود می‌بخشد
به دلیل اینکه کودکان، امروزه وقت زیادی را صرف استفاده از رایانه و سایر وسایل دیجیتالی می‌کنند، دستخط در حال تبدیل به هنری فراموش‌شده است. با این حال، اگرچه در حال حاضر، نوشتن با تایپ کردن جایگزین شده است اما دستخط هنوز هم یک مهارت اساسی است. همچنین، اگرچه راه‌های زیادی برای خاطره‌نویسی با استفاده از ابزارهای تکنولوژی، ازجمله وبلاگ‌نویسی وجود دارد، اما خاطره‌نویسی به روش سنتی، می‌تواند برای بهبود دستخط کودکان بسیار مفید باشد.
خاطره نویسی کودکان، نوشتن را به یک روتین تبدیل می‌کند
خاطره‌نویسی باعث می‌شود تا کودکان به عادت نوشتن روی بیاورند، به طوری که دیگر نوشتن برای آن‌ها ترس و وحشت به دنبال نداشته باشد. کودکان مجبور نیستند هر روز خاطره بنویسند. آن‌ها می‌توانند این کار را یک روز در میان، یک یا دوبار در هفته یا آخر هفته‌ها انجام دهند. خاطره‌نویسی می‌تواند اعتمادبه‌نفس کودکان در نوشتن را افزایش دهد و این امر موجب می‌شود که آن‌ها در انجام کارهای دیگر نیز انگیزه پیدا کنند.
کودکان، ژانرهای مختلف را امتحان می‌کنند
داشتن دفتر خاطرات به کودکان کمک می‌کند که اشکال مختلف نوشتن را امتحان کنند. کودکان با خاطره‌نویسی این آزادی را پیدا می‌کنند که ژانرهای مختلف را امتحان کنند و بدون نگرانی در مورد قضاوت دیگران، آنچه می‌خواهند بنویسند را انتخاب کنند.به عنوان مثال، کودک می‌تواند یک روز یک شعر بنویسد و روز دیگر به صورت گزارش، خاطره خود را بنویسد.
تاب‌آوری کودکان را بالا می‌برد
با افزایش مشکلات بهداشت روان در کودکان دبستانی، یادگیری نحوه ابراز احساسات یک مهارت اساسی برای این کودکان است. به همین دلیل، خاطره نویسی کودکان می‌تواند روشی بسیار مفید در این زمینه باشد. خاطره‌نویسی، یک روش عالی برای کمک به کودکان در پردازش افکار و ابراز احساسات خود است. این امر می‌تواند بلوغ عاطفی، انعطاف‌پذیری و تاب‌آوری کودکان را بهبود بخشد.
خلاقیت کودکان را تقویت می‌کند
خاطره‌نویسی فقط مربوط به کلمات نیست. کودکان می‌توانند در دفترچه خاطرات خود، نقاشی بکشند و خط‌خطی کنند. بنابراین، خاطره‌نویسی فقط شامل نوشتن حقایق و وقایع نیست، بلکه می‌تواند بسیار خلاقانه نیز صورت بگیرد. پیشنهاد می‌کنیم در این مورد مقاله پرورش خلاقیت در کودکان را نیز مطالعه کنید.
چگونه فرزندتان را به خاطره‌نویسی تشویق کنید؟
خاطره نویسی کودکان به آن‌ها در تامل در تجربیات گذشته، یادگیری از آن‌ها و تحلیل این امر که اکنون در چه نقطه ای از زندگی هستند کمک می‌کند. علاوه بر این، مهارت نوشتن کودکان را نیز بهبود می‌بخشد. بنابراین، مهم است که فرزندتان را به خاطره‌نویسی تشویق کنید. در ادامه با راه‌های تشویق کودکان به خاطره‌نویسی آشنا می‌شوید.
مزایای خاطره نویسی کودکان را برای فرزندتان توضیح دهید
به محض اینکه کودک از مزایای خاطره نویسی کودکان آگاه شد و این مزایا برای او اهمیت زیادی پیدا کرد انگیزه می‌گیرد که شروع به نوشتن خاطرات خود کند. همچنین، شما می‌توانید اگر از دوران کودکی، دفترچه خاطرات دارید برخی از نوشته‌های خود را به فرزندتان نشان دهید.
فرزندتان را به خواندن خاطرات افراد مشهور تشویق کنید
خواندن خاطرات افراد مشهور، الهام‌بخش کودک برای نوشتن خاطرات و موجب بهبود مهارت‌های او در خاطره‌نویسی خواهد بود. دفتر خاطراتی که اکنون به صورت کتاب در دسترس است کتاب آن فرانک (خاطرات یک دختر جوان) است. این کتاب همانطور که از نامش پیداست خاطرات نوجوانی به نام آن فرانک است که در طول جنگ جهانی دوم، خود را از نازی‌ها پنهان کرده بود و بعدا اسیر شد و مجبور شد در اردوگاه کار یهودیان بماند.
برای شروع، به کودک یک دفترچه خاطرات زیبا هدیه بدهید
کودکان به ویژه کودکان کوچکتر، اگر دفترچه خاطرات جذاب یا زیبایی داشته باشند بیشتر برای نوشتن، انگیزه پیدا می‌کنند. بنابراین، اجازه دهید فرزندتان دفترچه خاطرات مورد علاقه خود را انتخاب کند و بخرد. همچنین، وقتی به خانه آمدید می‌توانید به کودک کمک کنید که با انجام برخی روش‌های هنری خلاقانه، دفترچه‌اش را شخصی‌سازی کند.
با کودک در این مورد تصمیم بگیرید مطالب دفترچه خاطرات در چه مورد باشد
خاطره‌نویسی، انواع مختلفی دارد. چند ایده که می‌توانید به فرزندتان پیشنهاد دهید عبارت‌اند از:
اهداف بلندمدت و کوتاه‌مدت
درس‌های زندگی
گزارش یادگیری یک مهارت یا سرگرمی جدید
ثبت برنامه‌های روزانه
مشاهدات اطرافیان
ثبت احساسات بر اساس تجربیات
اگر فرزندتان زمان کافی داشته باشد می‌تواند از همه این ایده‌ها استفاده کند و خود را به یک یا دو نوع خاطره‌نویسی محدود نکند. یادداشت‌های خاطرات می‌توانند ماهیتی غیرشخصی نیز داشته باشند. بنابراین، اگر کودک شما به ورزش، فیلم، امور روزانه، ادبیات و غیره علاقه دارد، می‌تواند در دفترچه، نظرات خود را درباره موضوعات مورد علاقه خود بنویسد. این امر، مهارت تفکر تحلیلی و نوشتاری کودک را بهبود می‌بخشد و اشتیاق او برای کسب دانش را افزایش می‌دهد.
به فرزند خود بگویید بدون ترس از قضاوت، هرچه می‌خواهد بنویسد
فرزندتان را تشویق کنید بدون ترس از اشتباه بنویسد و نگران بیان افکار خود در نوشته‌هایش نباشد. نگرانی کودک پس از مدتی بهبود خواهد یافت و مهم این است که در ابتدا شما او را تشویق کنید که هرچه می‌خواهد در دفترچه خاطراتش بنویسد. از سوی دیگر، اگر فرزندتان کمال‌گراست ممکن است در نوشتن وسواس پیدا کند. در این شرایط، پیشرفت او کند خواهد بود. بنابراین، مهم است که به او کمک کنید بدون ترس از قضاوت بنویسد.
اطمینان حاصل کنید که کودک شما به طور منظم در دفترچه خاطرات خود می‌نویسد
با فرزندتان ساعتی را برای خاطره‌نویسی تعیین کنید. همچنین، در این مورد تصمیم بگیرید که چقدر برای این کار وقت گذاشته شود و اطمینان حاصل کنید که فرزندتان به محدودیت زمانی پایبند است. در ساعتی که کودک در حال خاطره‌نویسی است سعی کنید عوامل حواس‌پرتی را حذف کنید. این کار به او کمک می‌کند که تمرکز بیشتری برای نوشتن داشته باشد. پیشنهاد می‌کنیم در این مورد مقاله بهبود حواس پرتی در کودکان را نیز مطالعه کنید. از سوی دیگر، اگر فرزندتان در یک روز خاص، خاطره‌اش را ننوشت او را تشویق کنید که روز بعد آن را جبران کند. این امر باعث می‌شود کودک، خاطره‌نویسی را جدی بگیرد.
کودکتان را تشویق کنید که سبک‌های ابتکاری نوشتن را کشف کند
اگر فرزندتان هفت تا نه ساله است لازم است به فکر حفظ علاقه او به خاطره‌نویسی باشید زیرا نوشتن مطالب طولانی برای کودکان این گروه سنی دشوار است. اجازه دهید فرزندتان جملات کوتاهی درباره تجربیات روزمره خود بنویسد و چند طرح نیز به متن اضافه کند. همچنین، گاهی اوقات می‌توانید به فرزندتان پیشنهاد بدهید استیکر یا تصاویر رنگارنگی را در دفترچه‌اش بچسباند. این کار باعث می‌شود خاطره‌نویسی برای فرزندتان به فعالیتی سرگرم‌کننده تبدیل شود. کودکان بزرگتر می‌توانند مطالب طولانی‌تر و با سبک‌های خلاقانه‌تری بنویسند. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند وقایع روزانه خود را به صورت داستان یا نمایشنامه بنویسند.
کودک را به بهتر نوشتن تشویق کنید، اما به حریم خصوصی او نیز احترام بگذارید
از کودکتان بخواهید مطالبی که می‌نویسد را با شما به اشتراک بگذارد تا بتوانید پیشرفت او را پیگیری کنید و نکات مفیدی به او برای بهتر کردن نوشته‌هایش ارائه دهید. با این حال، این کار را فقط هنگامی انجام دهید که کودک مایل است مطالب خود را با شما به اشتراک بگذارد. کودکانی که در اوایل نوجوانی هستند معمولا تمایلی ندارند افکارشان را والدین خود به اشتراک بگذارند. بنابراین، زیاد وارد فضای خصوصی فرزندتان نشوید و اجازه دهید دفتر خاطرات شخصی او «شخصی» بماند اما در عین حال، هر زمان که کودک احساس کرد نیاز به اشتراک گذاشتن نوشته‌اش با شما دارد، به او کمک کنید.
در نهایت، خاطره نویسی کودکان، راهی عالی برای کمک به آن‌ها در ابراز احساسات و همچنین ثبت وقایع و فعالیت‌های روزانه است. داشتن یک دفترچه خاطرات به شکل‌گیری شخصیت فرزند شما کمک می‌کند. بنابراین، از همان سنین کودکی، فرزندتان را به نوشتن در دفترچه خاطرات خود تشویق کنید اما او را مجبور به این کار نکنید. می‌توانید با استفاده از روش‌های خلاقانه مثل پیشنهاد ایده‌هایی برای نقاشی و چسباندن استیکر در دفترچه خاطرات در کنار نوشتن، خاطره‌نویسی را برای فرزندتان جذاب‌تر کنید.
سوالات پرتکرار
خاطره‌نویسی برای کودکان چه مزایایی دارد؟
خاطره نویسی کودکان، علاوه بر اینکه باعث تقویت خلاقیت، مهارت‌های نوشتاری و دستخط آن‌ها می‌شود می‌تواند با کمک به کودکان در ابراز احساسات و افکار خود، باعث بهبود تاب‌آوری آن‌ها شود.
چگونه می‌توانم فرزندم را به خاطره‌نویسی تشویق کنم؟
مهم است که مزایای خاطره‌نویسی را برای فرزندتان توضیح دهید، این کار را به یک روتین برای او تبدیل کنید و کودک خود را تشویق کنید که بدون ترس از قضاوت بنویسد.
چگونه می‌توانم خاطره‌نویسی را برای فرزندم به فعالیتی جالب تبدیل کنم؟
می‌توانید به کودک خود پیشنهاد دهید در دفترچه‌اش علاوه بر نوشتن، نقاشی کند و استیکر بچسباند. همچنین او می‌تواند سبک‌های ابتکاری نوشتن را نیز امتحان کند.
نکات کلیدی
اجازه دهید فرزندتان دفترچه خاطرات مورد علاقه خود را انتخاب کند و بخرد.
اگر کودک شما به ورزش، فیلم، امور روزانه، ادبیات و غیره علاقه دارد، می‌تواند در دفترچه، نظرات خود را درباره موضوعات مورد علاقه خود بنویسد.
فرزندتان را تشویق کنید بدون ترس از اشتباه بنویسد و نگران بیان افکار خود در نوشته‌هایش نباشد.
زیاد وارد فضای خصوصی فرزندتان نشوید و اجازه دهید دفتر خاطرات شخصی او «شخصی» بماند.
خواندن خاطرات افراد مشهور، می‌تواند الهام‌بخش کودک برای نوشتن خاطرات و موجب بهبود مهارت‌های او در خاطره‌نویسی شود.
اگر شما هم نظر یا تجربه‌ای در زمینه خاطره‌نویسی و تشویق کودکان به این کار دارید، آن را با ما و خوانندگان کارپازل به اشتراک بگذارید.
آخرین دیدگاهها