خصوصیات کودکان لوس: ۹ زنگ خطر برای والدین

توسط محمد کیانی | اسفند ۲۴, ۱۳۹۹ | اصول تربیتی | ۰ دیدگاه

گاهی کودک شما نمی‌خواهد از خانه خارج شود یا بخاطر خرید یک عروسک تمام روز گریه می‌کند. کودکان، لجباز هستند و روی تصمیمات خود پافشاری می‌کنند. اما چه زمانی می‌فهیم که داریم یک کودک لوس  تربیت می‌کنیم؟ چگونه می‌توانیم رفتار خود و در نتیجه رفتار فرزندمان را بهتر کنیم؟

۹ مورد از خصوصیات کودکان لوس

برخلاف تصور، در بسیاری از موارد شناخت خصوصیات کودکان لوس کار چندان آسانی نیست. چگونه می‌توان فهمید که رفتار کودک با توجه به سن او عادی است یا نشانه‌ای از مشکلات جدی است که تا به حال به آن توجه نکرده‌اید؟ برای پاسخ به این سؤال و سؤالات مشابه، ما ۹ مورد از مهم‌ترین خصوصیات کودکان لوس را به شما معرفی می‌کنیم.

۱. در برابر تمام خواسته‌های او تسلیم می‌شوید

مثلا یک روز خسته هستید و نمی‌توانید با کودک خود بازی کنید. در چنین شرایطی کودک از شما می‌خواهد با او بازی کنید و وقتی به پاسخ منفی شما رو به رو می‌شود به پرخاشگری، پرتاب کردن وسایل بازی یا حتی گریه کردن رو می‌آورد. او با این رفتار می‌خواهد به هر نحوی که شده شما را در برابر خواسته‌ی خود تسلیم کند.

تسلیم شدن در برابر این خواسته‌ها اشتباه است. زیرا به کودک می‌آموزد که می‌تواند هر چیزی که می‌خواهد را تحت هر شرایطی به دست آورد. به این ترتیب انتظارات او از شما و حتی سایر افرادی که ملاقات می‌کند بیشتر خواهد شد. در چنین شرایطی کودک یاد نمی‌گیرد که به نظرات دیگران گوش کند یا منطق و دلیل تصمیمات را درک کند. او فقط روی خواسته‌های خود تمرکز می‌کند و اهمیتی به دیگران نخواهد داد.

راه حل:

وظیفه شما به عنوان والدین این است که به کودک خود بیاموزید همیشه قرار نیست به تمام خواسته‌های خود از هر راهی دست پیدا کند. شما باید در مقابل رفتار ناشایست فرزند خود بایستید و قدرت خود را گوش زد کنید. دلیل مخالفت خود را به کودک بگویید و از او بخواهید درک کند که چرا نمی‌توانید به درخواست او عمل نمایید. به مرور زمان کودک این مسئله را می‌آموزد که رفتارهای ناشایست کمکی به رسیدن او به خواسته‌هایش نخواهد کرد.

۲. توجه نکردن به تهدیدهای والدین

زمانی که والدین به تهدیدهای خود عمل نمی‌کنند، به کودک می‌آموزند که این تهدیدهای تو خالی نمی‌تواند مانع از رسیدن او به خواسته‌هایش شود. به این ترتیب توجه نکردن به تهدیدهای والدین از جمله خصوصیات کودکان لوس است. برای مثال به کودک خود می گویید که اگر اسباب بازی‌های خود را از وسط خانه جمع نکند، شما این اسباب بازی‌ها را از او خواهید گرفت؛ اما بعد از مدتی که کودک این تهدید را جدی نگرفت، شما نیز به تهدید خود عمل نمی‌کنید.

راه حل:

لحن عصبانی شما در هنگام تهدید باعث می‌شود که حتی کودک لوس نیز در دفعات اول به حرف شما گوش کند. اما اگر متوجه شود که قرار نیست به حرف خود عمل کنید، آنگاه حتی فریادهای عصبی شما نیز تاثیری روی کودک نخواهد گذاشت. پیشنهاد می‌کنیم تا حد امکان از تهدید استفاده نکنید، اگر به ناچار برای کنترل کودک مجبور به این کار شدید، از تهدیدهای خشونت آمیز مانند تنبیه‌های سخت و کتک زدن خودداری کنید.

سعی کنید تهدید شامل چیزهایی شود که کودک به آن‌ها توجه می‌کند و علاقه زیادی به آن‌ها دارد. مثلاً اگر کودک شما بازی کردن با یک اسباب بازی را دوست دارد می‌توانید او را با وعده گرفتن آن اسباب بازی تهدید کنید. تهدید خود را فراموش نکنید و در صورتی که کودک به دستور و حرف شما توجه نکرد، حتماً تهدید خود را عملی کنید. این کار به او می‌آموزد که نمی‌تواند شما را نادیده بگیرد.

۳. وجود تناقض در خواسته‌های والدین

یکی از خصوصیات کودکان لوس این است که والدین آن‌ها در رفتار و عملکرد خود تناقض دارند. برای مثال اگر شرایطی را فراهم کرده‌اید که کودک با پریدن روی مبل‌ها بازی کند، نمی‌توانید در دفعات بعدی او را از این کار محروم کنید. در واقع این عادلانه نیست که انتظار داشته باشید فرزندتان متوجه شود که کدام کار را باید انجام دهد و کدام کار را نباید انجام دهد، در حالیکه شما با تصمیم‌های متناقض خود او را گمراه کرده‌اید.

اگر بیش از اندازه با گذشت باشید و عواقب رفتار کودک را در اکثر موارد به او گوش زد نکنید یا در بر اساس حالت روحی خود گاهی به او سخت و گاهی آسان بگیرید کودک نمی‌تواند کار درست و غلط را تشخیص دهد.

راه حل:

تا حد امکان روی مواضع خود باقی بمانید و سعی کنید قوانین ثابتی برای کودک خود داشته باشید. به این ترتیب می‌توانید رفتار کودک را کنترل کنید و به آن شکل دهید. کودکان لوس از عدم قاطعیت والدین خود سو استفاده می‌کنند. پس شما باید از ابتدا روی رفتار خود تمرکز کنید تا این اجازه را به آن‌ها ندهید.

۴. عدم رو به رو شدن با مشکلات

هیچ کس دوست ندارد تا فرزند خود را در مقابل مشکلات و ضربه‌های احساسی تنها بگذارد. اما گاهی تعدادی از والدین در این کار زیاده روی می‌کنند. بعضی از والدین دوست ندارند که حتی یک لحظه شاهد ناراحتی فرزند خود باشند. آن‌ها هر کاری می‌کنند که به سرعت ناامیدی و ناراحتی را از فرزندان خود دور کنند و فکر می‌کنند با این کار در حال محافظت از کودک خود هستند.

با انجام این کار به کودک اجازه نمی‌دهید تا از تجربیات تلخ خود درس بگیرد، با لحظات سخت رو به رو شود و مهارت‌های خود را افزایش دهد. در عوض کودک می‌آموزد که به جای رو به رو شدن با مشکلات از آن‌ها فرار کند. عدم رو به رو شدن با مشکلات یکی دیگر از خصوصیات کودکان لوس است. در بدترین حالت، کودک شما ایمان به توانایی‌های خود را از دست می‌دهد و فکر می‌کند به اندازه کافی قوی نیست تا بدون کمک و حمایت شما با مشکلات رو به رو شود.

راه حل:

زندگی فراز و نشیب‌های زیادی دارد. به جای تلاش برای محافظت بیش از حد از فرزند خود در برابر مشکلات اجتناب ناپذیر زندگی، به او نشان دهید که چگونه باید با این مشکلات مقابله کند. بگذارید ترس او از تقابل با احساسات سخت از بین برود و متوجه شود تمام این احساسات در زندگی گذرا هستند و هیچ مشکلی نیست که نتواند با آن مقابله کند.

۵. تأمین بیش از حد خواسته‌های مادی

همه ما دوست داریم که بهترین وسایل را برای کودکان خود تهیه کنیم. اما گاهی در این راه زیاده روی می‌کنیم. بعضی از خانواده‌ها با صرف هزینه‌های اضافی سعی می‌کنند که حتی سبک زندگی کودک را تغییر دهند. در حالی که خود هرگز چنین سبک زندگی را تجربه نکرده‌اند.

خرید وسایل مد و گران قیمت به همراه هدیه‌های بیش از اندازه، در حالی که خانواده توانایی مالی بالایی ندارد، یکی از نمونه‌های پر تکراری است که در اطراف خود نیز می‌توانید ببینید. این کار باعث ایجاد انتظارات بی جا در کودک می‌شود و به همین دلیل تأمین بیش از حد خواسته‌های مادی می‌تواند یکی از خصوصیات کودکان لوس باشد.

توجه بیش از حد به خواسته‌های مادی و مالی سبب می‌شود تا فرزند شما قدردان آن چیزی که دارد نباشد. با این کار او معنی قدر دانی را درک نخواهد کرد و فکر می‌کند این وظیفه شما است که هر آنچه نیاز دارد را تأمین کنید.

اگر به دنبال این هستید که با این کارها فرزند خود را شاد کنید، مرتکب اشتباه خطرناکی شده‌اید. زیرا به او می‌آموزید به جای پیدا کردن شادی از طریق روابط دوستانه با والدین یا لذت‌های ساده و آرامش بخش، به دنبال یافتن شادی از منابع بیرونی باشد.

راه حل:

برای حل این مشکل توصیه می‌کنیم به جای خرید هدایا و مواردی از این دست، سعی کنید تجربه‌های لذت بخشی برای کودک خود فراهم کنید. یک خاطره خوش و آموزنده، می‌تواند ارزش بسیار بیشتری از یک وسیله بازی داشته باشد. طی یک دهه گذشته تحقیقات زیادی در زمینه روانشناسی نشان داده است، افرادی که تجربه‌های لذت‌بخش بیشتری دارند نسبت به افرادی که دارای املاک هستند احساس خوشبختی بیشتری می‌کنند.

برای مثال به جای خرید یک اسباب بازی، کودک را به گردش ببرید و به جای خرید ده هدیه گرانقیمت،‌ یک مسافرت خانوادگی را در نظر بگیرید.

۶. انجام دادن کارها در ازای دریافت پاداش

فرض کنید که می‌خواهید کودک خود را برای معاینه نزد پزشک ببرید و کودک برای آماده شدن و خارج شدن از خانه مقاومت می‌کند. از آنجایی که وقت ملاقات با پزشک برای شما اهمیت زیادی دارد و حوصله بحث کردن با کودک خود را ندارید به او می گویید که اگر آماده شود در مسیر برای او بستنی می‌خرید. با این کار به کودک خود رشوه می‌دهید تا کاری که می‌خواهید را انجام دهد.

در نظر گرفتن پاداش برای انجام کارها یک راه حل موقتی است که شاید در موارد زیادی کارساز باشد. اما به مرور کودک شما می‌آموزد که برای انجام هر کاری باید از شما انتظار پاداش داشته باشد و این پاداش‌ها نیز به مرور زمان باید بهتر شوند. به این ترتیب انجام دادن کارها در ازای دریافت پاداش به مرور به یکی از خصوصیات کودکان لوس تبدیل می‌شود.

راه حل:

به جای پاداش دادن، به کودک خود بیاموزید که باید کارها را به دلایل منطقی انجام دهد. او باید یاد بگیرد از انجام کارهای خود لذت ببرد و این لذت نیز درونی باشد. برای مثال کودک باید اتاق خود را تمیز کند چون:

• این چیزی است که شما از او انتظار دارید
• یک اتاق تمیز برای او لذت بخش تر و راحت‌تر خواهد بود
• تمیز کردن اتاق نشان دهنده توانایی‌های اوست و باید از به خاطر این موضوع به خود افتخار کند.

البته شما نیز می‌توانید در انجام کارها تا حدودی به کودک خود کمک کنید. به این ترتیب کودک یاد می‌گیرد که در حال انجام کار درستی است و از حمایت شما نیز برخوردار خواهد بود. در نهایت تشویق کردن را نیز فراموش نکنید.

۷. عدم یادگیری ادب و طرز رفتار درست

یکی از خصوصیات کودکان لوس این است که اغلب بی ادبی می‌کنند و رفتار درستی از خود نشان نمی‌دهند. والدین در موارد زیادی به دلیل این رفتار، خصوصاً در حضور دیگران احساس شرمندگی می‌کنند. در نتیجه رو به تنبیه کودکان خود می‌آورند.

کودکان از رفتار والدین و افرادی که با آن‌ها در ارتباط هستند تأثیر می‌پذیرند. پس اگر رفتار پدر، مادر یا سایر افراد خانواده محترمانه و از روی ادب نباشد کودک نیز رفتار درستی نخواهد داشت. همچنین کودکان راه درست انجام کارها را با آزمون و خطا یاد می‌گیرند. اگر روی رفتار کودک خود نظارت نداشته باشید و در هنگام خطا با آن برخورد نکنید راه را برای تکرار اشتباه باز خواهید گذاشت.

راه حل:

والدین باید در حضور کودک نهایت ادب و احترام را نسبت به هم و دیگران داشته باشند. به کودک خود احترام بگذارید و احترام گذاشتن را به او یاد دهید. به او بیاموزید برای درخواست کردن باید از کلماتی مانند «لطفاً» استفاده کند و از انجام‌دهنده‌ی کار تشکر کند. کودک باید بداند در هنگام اشتباه کردن چگونه با استفاده از کلمه «معذرت می‌خواهم» و «ببخشید» عذر خواهی کند.

تنها کلمات کافی نیست و باید رفتار کودک خود را نیز تحت نظر بگیرید. اگر کودک اشتباهی انجام داد، باید با او برخورد کنید و به او بگویید که چرا کار اشتباهی انجام داده است. به تدریج کودک می‌آموزد که فرق کار بد با خوب چیست. چه چیزهایی را باید انجام دهد و از انجام چه کارهایی باید بپرهیزد.

هرچند که پیشگیری از انجام کارهای نادرست با آموزش امکان پذیر است، اما قطعاً کودک شما در موقعیت‌های جدید ممکن است دچار اشتباهاتی شود. پس به جای برخورد شدید، اجازه دهید کودک متوجه اشتباهات خود شود و آن‌ها را اصلاح کند.

۸. بی احترامی به والدین

بی احترامی به والدین از بزرگترین نشانه‌ها و خصوصیات کودکان لوس است. دقت کنید که همیشه کودکان دلایل زیادی دارند که ناراحت باشند. ممکن است کودک از نوشتن تمرین‌های مدرسه خسته شده باشد و به مادر خود بی احترامی کند. اما در هر صورت هیچوقت نباید به کودک این اجازه را بدهید که در مقابل شما از حد احترام خارج شود.

یکی از دلایلی که کودکان لوس در اینگونه موارد نسبت به پدر و مادر خود بی ادبی می‌کنند، عدم یادگیری مواجه شدن با مشکلات و نحوه درست انتقال ناراحتی به پدر و مادر است. زمانی که کودک نیاموزد چگونه در هنگام ناراحتی با شما صحبت کند، شروع به بی ادبی و بی احترامی می‌کند.

این بی احترامی‌ها سبب می‌شود تا روابط والدین با فرزند تحت تأثیر قرار بگیرد و والدین قدرت نفوذ و کنترل روی فرزند را از دست بدهند. علاوه بر این مرزهای میان کودک و والدین را از بین خواهد برد و موجب عصبانیت بیش از حد والدین می‌شود.

راه حل:

در این موارد باید به کودک خود بیاموزید که چگونه ناراحتی‌های خود را ابراز کند. راه صحبت کردن و اعلام نظر را برای کودک خود باز بگذارید. اما حد و حدود معینی برای این کار مشخص کنید. به این ترتیب کودک می‌آموزد که وقتی از شرایط ناراضی است چگونه این نارضایتی را با شما در میان بگذارد.

هیچ گاه به کودک اجازه ندهید به شما به هر نحوی بی احترامی کند. بلافاصله به او واکنش نشان دهید و ناراحتی خود را ابراز کنید. اجازه ندهید کودک با این رفتار شما را عصبانی کند و سعی کنید عصبانیت کودک را با حرف زدن کنترل کنید. کودک باید بیاموزد که می‌تواند با شما هم نظر نباشد و حتی احساس ناراحتی کند اما اجازه ندارد از خود بی احترامی نشان دهد.

۹. قدرت تصمیم گیری بیش از اندازه

آیا به کودک خود اجازه می‌دهید که برای شما تصمیم بگیرد که به کدام رستوران بروید؟ در واقع یکی از خصوصیات کودکان لوس این است که دوست دارند تصمیم گیرنده اصلی باشند. به این ترتیب کنترل چیزهایی که باید در اختیار والدین باشد را به دست می‌آورند.

آن‌ها بر اساس علایق خود تصمیم‌هایی می‌گیرند که به هیچ وجه برای والدین و سایر اعضای خانواده منطقی نیست. قدرت تصمیم گیری بیش از اندازه سبب می‌شود تا کودک نقش والدین در خانواده را زیر سؤال ببرد و از انجام نشدن کارهایی که دوست دارد عصبی و ناراحت شود.

راه حل:

تصمیم گیری در خانواده در حوزه وظایف پدر و مادر است. اجازه ندهید کودکان این احساس را داشته باشند که می‌توانند برای شما تصمیم بگیرند. آن‌ها فقط باید حق انتخاب از بین گزینه‌هایی را داشته باشند که شما برای آن‌ها تعیین می‌کنید.

دادن قدرت انتخاب به کودک کار درستی است. اما باید انتخاب‌های کودک به تأیید والدین برسد. برای مثال شما می‌توانید به کودک این قدرت را بدهید که از بین دو گزینه‌ای که شما تعیین کرده‌اید انتخاب کند، اما در نهایت مطمئن شوید که باز هم شما تصمیم نهایی را خواهید گرفت.

تربیت کودکان دوقلو: ۹ نکته برای یک زندگی متعادل

توسط محمد کیانی | بهمن ۱۴, ۱۳۹۹ | اصول تربیتی | ۰ دیدگاه

کودکان دوقلو زندگی ما را زیبا می‌کنند. اما مراقبت از آن‌ها نیازمند رعایت نکاتی است، که شاید در نگهداری و تربیت تنها یک فرزند چندان مهم جلوه نکنند. کودکان دوقلو از همدیگر حمایت می‌کنند و از همدیگر یاد می‌گیرند. اما ممکن است شخصیت مجزای آن‌ها در این فرآیند نادیده گرفته شود یا مهارت‌های اجتماعی آن‌ها تحت تاثیر قرار بگیرد.

همچنین مراقبت از دو کودک به شکل همزمان نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق است و نیازمند کمک‌گرفتن از تمام افرادی است که می‌توانند در این زمینه به شما کمک کنند. در ادامه به نکاتی اشاره می‌کنیم، که با توجه به تجربه‌ی سایر پدر و مادرها، مهمترین نکات در تربیت کودکان دوقلو هستند.

کودکان دوقلو چه ویژگی‌هایی دارند؟

ابتدا بهتر است با کودکان دوقلو و ویژگی های آنها بیشتر آشنا شویم. بزرگ شدن همزمان کودکان دوقلو از زمان تولد مزایای زیادی برای آن‌ها دارد. برای مثال، دوقلوها یاد می‌گیرند که چگونه در محیطی که سر و صدا وجود دارد بخوابند و سریع درک می‌کنند که باید برای بر طرف شدن نیازهایشان صبر داشته باشند. همچنین دوقلوها در هنگام جدایی از پدر و مادر اضطراب کمتری دارند. چون همیشه در کنار هم هستند. این پیوند قوی میان دوقلوها باعث آسایش و راحتی بیشتری برای آن‌ها می‌شود و در گذر از مراحل مختلف رشد به کمک آن‌ها خواهد آمد.

با اینکه کودکان دوقلو شباهت‌های ظاهری زیادی به یکدیگر دارند، نباید فراموش کنید که از لحاظ شخصیت با یکدیگر متفاوت هستند. به این ترتیب از همان روز اول باید آن‌ها را به عنوان دو کودک کاملاً متفاوت نگاه کنید. مانند سایر خواهرها و برادرها، هر یک از دوقلوها دارای خلق‌وخو، نیازها، خواسته‌های متفاوتی هستند که سبب می‌شود با یکدیگر بحث کنند، بجنگند، هم را در آغوش بگیرند، با هم به آرامش برسند و به هم عشق بورزند.

در تربیت کودکان دوقلو باید به چه نکاتی توجه کنیم؟

با توجه به مطالبی که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم، مهم‌ترین نکته در تربیت کودکان دوقلو، توجه کردن به شخصیت مستقل هر یک از کودکان و در نظر گرفتن نیازها و خواسته‌های هر کودک به صورت مجزا است. با این پیش زمینه، در ادامه به نکات مهمی که در تربیت کودکان دوقلو به شما کمک خواهد کرد اشاره می‌کنیم.

۱. کمک گرفتن از دوستان و آشنایان

زمانی که در حال بزرگ کردن کودکان دوقلو هستید باید از کمک همه افراد قابل اعتماد در اطراف خود استفاده کنید. خانواده به عنوان حامیان اصلی، دوستان و حتی همسایه‌های قابل اعتماد می‌توانند در این راه به شما کمک کنند. نوزادان شیرین و دوست داشتنی هستند و اغلب افراد از غذا دادن، بازی کردن و بغل کردن آن‌ها لذت می‌برند. گاهی اوقات لازم است که از دوستان و خانواده خود کمک بگیرید تا زمانی برای استراحت داشته باشید.

۲. برقراری ارتباط با سایر خانواده‌هایی که صاحب فرزندان دوقلو هستند

برقراری ارتباط با والدینی که شرایطی مشابه شما دارند کمک می‌کند که از اطلاعات، تجربه‌ها و دانش ارزشمند آن‌ها بهره‌مند شوید. همچنین معمولاً اینگونه از خانواده‌ها حامیان خوبی برای هم هستند. آن‌ها می‌توانند در تربیت فرزندان دوقلو به شما کمک کنند و راه حل‌های خوبی در اختیار شما قرار دهند.

۳. برای ایجاد عادات روزانه در کودکان خود برنامه ریزی کنید

برنامه‌ریزی موثر با ساختار درست و قابل پیشبینی به شما کمک می‌کند که به درستی از زمان و توانایی‌های خود استفاده کنید. از طرفی ایجاد عادات روزانه به کودکان شما کمک می‌کند که احساس امنیت کنند. زیرا آن‌ها می‌دانند که در هر ساعت از شبانه روز چه اتفاقی رخ می‌دهد. وقتی یکی از کودکان گرسنه می‌شود و شروع به گریه کردن می‌کند، دیگری نیز آرام نخواهد بود و اگر یکی از کودکان از خواب بیدار شود و سر و صدا کند، احتمالاً خواهر یا برادر خود را نیز بیدار خواهد کرد. با برنامه ریزی و ایجاد عادات روزانه می‌توانید تا حد زیادی مشکلات این چنینی را کنترل کنید. برای مثال خوابیدن کودکان در یک ساعت خاص از جمله مهم‌ترین عاداتی هستند که باید در کودکان دو قلو ایجاد کنید. هر چه کودکان بزرگ‌تر می‌شوند، راحت‌تر به برنامه‌های شما عادت می‌کنند و کار شما نیز آسان‌تر خواهد شد.

۴. نحوه شیر دادن و آروغ گرفتن کودکان دوقلو

شیر دادن به کودکان دوقلو در کنار لذت بخش بودن، ممکن است دردسرساز باشد. مخصوصاً زمانی که بخواهید همزمان به هردو کودک شیر دهید. هرچند راه‌هایی برای ساده‌تر کردن این کار وجود دارد. می‌توانید با استفاده از بالش کودکان را در دامان خود بگیرید یا در کنار خود قرار دهید و به آن‌ها شیر دهید. همچنین بالش‌های خاصی برای شیر دادن به کودکان وجود دارد که شیر دادن همزمان به آن‌ها را راحت‌تر می‌کند. با کمی جستجو و مشورت می‌توانید روش‌های دیگری نیز پیدا کنید و از بین آن‌ها بهترین روش برای راحتی مادر و کودک را انتخاب نمایید. آروغ گرفتن از کودکان دوقلو هممی‌تواند کمی چالش برانگیز باشد. چون این کار باید بلافاصه بعد از تغذیه کودک انجام شود. پس بهتر است که پدر و مادر این کار را به صورت همزمان انجام دهند.

۵. به هر کودک به صورت مجزا رسیدگی کنید

همانطور که قبلاً هم اشاره کردیم در تربیت کودکان دوقلو باید به نیازهای هر کودک بر اساس شخصیت مستقل او رسیدگی کنید. به این ترتیب به فرزندان خود کمک می‌کنید تا از فردیت خود آگاهی پیدا کند و هویت خود را بسازد. یکی از بزرگترین اشتباهات والدین کودکان دوقلو این است که به آن‌ها به صورت مستقل توجه نمی‌کنند. والدین باید به تفاوت‌های فردی فرزندان دوقلو احترام بگذارند و به کودکان خود کمک کنند تا علایق و توانایی‌های خود را بیابند. اولین کاری که باید برای ساخت شخصیت مجزای دوقلوها انجام دهید این است که حتماً آن‌ها را با اسم صدا بزنید و از لفظ «دوقلوها» برای اشاره به آن‌ها استفاده نکنید.

۶. برای وقت گذراندن با هریک از کودکان برنامه‌ریزی کنید

یک برنامه با کیفیت برای گذراندن وقت با هر یک از کودکان خود داشته باشید. برنامه با کیفیت شامل فعالیت‌های مفیدی مانند صحبت کردن، بازی کردن، کتاب خواندن و حتی بیرون رفتن با آن‌ها می‌شود. به این ترتیب می‌توانید توجهی که هر کودک به صورت مجزا نیاز دارد را برای او فراهم کنید. هدفی که در اینجا باید دنبال کنید این است که به هر کودک اجازه دهید تجربیات لذت‌بخشی داشته باشد. توجه کنید دوقلوها به خصوص در سال‌های اولیه وابستگی زیادی به یکدیگر دارند. وقت گذراندن مجزا با هر یک از کودکان، به آن‌ها اجازه می‌دهد هویت جداگانه‌ای برای خود بسازند و به شکل مستقیم با والدین خود ارتباط برقرار کنند.

۷. بین عدالت و توجه به نیازهای هر کودک تعادل برقرار کنید

هر کودک نیازهای منحصربه‌فرد خود را دارد. پس توجه به نیازهای هر کودک، الویت بالاتری نسبت به رعایت «عدالت» بین آن‌ها دارد. بر خلاف تصور بسیاری، والدین نباید حتماً به یک اندازه زمان برای هر کودک بگذارند. هدایایی با ارزش یکسان برای آن‌ها بگیرند یا دقیقاً به یک شکل به آن‌ها رسیدگی کنند. به نیازها، شباهت‌ها و تفاوت‌های کودکان دوقلو احترام بگزارید تا کودک شما یک حس واقعی و سالم نسبت به خود داشته باشد.

۸. به شخصیت و حس مالکیت هر کودک احترام بگذارید

در تربیت کودکان دوقلو ایجاد احساس مالکیت شخصی در هر کودک اهمیت زیادی دارد. حس مالکیت به کودکان کمک می‌کند تا شخصیت خود را پیدا کنند. جدا کردن لباس‌ها، اسباب بازی‌ها، کتاب‌ها، حوله‌ها و غیره از جمله مواردی هستند که به کودک احساس مستقل بودن و مالکیت می‌دهند. هر کودک باید صاحب اشیا و مکان‌هایی باشد که نسبت به آن‌ها حس مالکیت دارد و آن را با دیگری تقسیم نمی‌کند. برای مثال می‌توانید با اختصاص دادن یک فضای خاص در کمد یا در نظر گرفتن یک لیوان خاص برای هر کودک، این حس مالکیت را تقویت کنید. حتی با این که کودکان خردسال توانایی خواندن ندارند بهتر است از دوران نوزادی روی لوازم آن‌ها لیبل هایی با اسم آن‌ها بزنید.

۹. در مورد مقایسه کودکان با یکدیگر بسیار مراقب باشید.

رتربیت کودکان دوقلو و پیشرفت آن‌ها را مانند یک مسابقه برای انتخاب بهترین کودک در نظر نگیرید. والدین در اغلب موارد دوست دارند پیشرفت کودکان خود را با سایر کودکان هم سن و سال مقایسه کنند و در مورد کودکان دوقلو نیز این موضوع بسیار شایع است. با این وجود ما توصیه می‌کنیم به هیچ وجه کودکان دوقلو خود را با هم مقایسه نکنید. کودکان خردسال تأثیر پذیری زیادی دارند و گفته‌های دیگران به شدت روی ذهنیت و رفتار آن‌ها تأثیر می‌گذارد. مقایسه کردن به راحتی می‌تواند کودک را دلسرد و نا امید کند یا شرایطی را ایجاد کند که کودک حس کند باهوش، توانمند یا موردعلاقه نیست.

جمع بندی

رسیدگی به کودکان دوقلو دردسرهای خود را دارد، اما مهم‌ترین مسئله این است که از زمانی که با آن‌ها می‌گذرانید لذت ببرید. خواندن کتاب‌ها و مقالات در مورد بزرگ کردن و تربیت کودکان دوقلو و ارتباط برقرار کردن با خانواده‌هایی که فرزندان دوقلو دارند به شما کمک می‌کند تا در این مورد اطلاعات بیشتری کسب کنید و نگرانی‌های خود را کاهش دهید.

اگر فرزندان دوقلو دارید یا در این زمینه اطلاعات خوبی دارید خوشحال می شویم نظرات و تجربیات خود در تربیت کودکان دوقلو را از طریق کامنت با ما و سایر خوانندگان در میان بگذارید. اگر این مقاله برای شما مفید بود، آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.